Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Rita van Westen

Herman Stegeman - Van vader op zoon

21-4-2007


Herman Stegeman, geboren in 1969 te Espel. Woont in Biddinghuizen sinds 1970.

Ik weet niet beter of ik woon in Biddinghuizen, want ik was nog maar één jaar oud toen ik met mijn ouders hier naartoe kwam. Leuke jeugd gehad. Ik heb bij juffrouw Oude Lage Venterik op de Bolderik gezeten. Een wat oudere juf. Ze had vaak hoofdpijn, dan moesten we stil zijn in de klas. Maar ze was altijd heel lief voor ons, dat herinner ik me nog goed. Daarna naar de Wingerd. We waren een groep met maar zes jongens en achttien meisjes, dat was wel een beetje een rare verdeling. Desondanks een leuke klas. Meindert Ligthart was mijn favoriete onderwijzer. En ik bofte, bij hem heb ik twee jaar bij hem in de klas gezeten.

Als klein jochie wilde ik al niets liever dan op voetbal. Maar in die tijd waren er nog geen F-jes, dus ik moest wachten tot ik acht jaar was. Mijn vader is ook een voetbalfan. Hij was mijn grote voorbeeld. Toen ik klein was voetbalde mijn vader zelf nog. Ik denk dat toen ik nog heel klein was, hij zijn enthousiasme al op mij overgedragen heeft. Noodgedwongen heb ik, vanaf mijn zesde jaar, een poos op judo gezeten. Maar toen ik eenmaal oud genoeg was, en wat duurde dat lang, ging ik meteen op voetbal. Ik vond ’t vanaf het begin geweldig en dat is zo gebleven tot op de dag van vandaag.

Binnenkort doe ik examen voor een trainersdiploma. Nu nog ben ik trainer van het tweede elftal van BAS. Volgend jaar ga ik ook het eerste elftal trainen. Daar heb ik veel zin in. Begeleiden, trainen, visie ontwikkelen en samen het doel bereiken, daar gaat het om. Als trainer smeed je alle spelers tot een geheel. Dan moet je soms streng zijn, want anders werkt het niet. Alle neuzen moeten natuurlijk wel dezelfde kant op staan. Het gaat trouwens hartstikke goed met BAS voetbal. Zowel het eerste- als het twee elftal kunnen kampioen worden. En het zou natuurlijk heel erg mooi zijn als ze dat ook daadwerkelijk deden.

Iedere zaterdagochtend ben ik om tien uur op het voetbalveld te vinden. ’s Avonds om een uur of zeven kom ik pas weer thuis. Gelukkig is mijn vrouw Angelique ook een voetbalfan, ze is zelfs keeper geweest, dus ze begrijpt me als geen ander. Als mijn dochter Amy, die bij F5 voetbalt, spelen moet sta ik als het maar even kan langs de lijn. En straks als mijn zoon Jay, nu drie jaar, ook gaat voetballen, zal ik er natuurlijk ook bij zijn. Begrijp me niet verkeerd, hoor; als hij op ballet zou willen zou ik ook met hem mee gaan. Ik vind het belangrijk voor een kind, dat je er als ouder voor hem bent. Maar Jay is nu al enthousiast, dus het zal wel een voetballertje worden. Hij heeft namelijk ook een vader die gek is op voetballen.

Wat betekent Biddinghuizen voor Herman Stegeman?
Biddinghuizen is helemaal top. Jammer alleen dat niet iedereen die hier woont dat beseft. Er is hier zo veel te doen. Maar je moet het wel willen zien. We moeten het samen doen in Biddinghuizen en daar is helaas niet iedereen van doordrongen. Mensen willen vaak wel meehelpen, maar zelf de kar trekken, zelf dingen organiseren, dat willen ze vaak niet. Dus zijn het vaak dezelfden die het voortouw moeten nemen. De groep die een afwachtende houding aanneemt is meestal groot.
Met een aantal mensen hebben we het zeven keer georganiseerd dat we als dorp samen naar EK en WK wedstrijden keken, met als hoogtepunt de Kartoffel Arena. Het was heel leuk om te doen, maar ook heel veel werk. Ik hoop dat er mensen zijn die het stokje van ons over willen nemen.
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat