Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Herma Loohuis

Leo van der Klis - Heeft een wereld aan reizen georganiseerd

9-3-2013


Vorig jaar ontmoetten we elkaar in het bos en maakten een afspraak voor dorpsgenoten. En zover is het nu. Leo en Elly vanaf november 2004 in een appartement in de ‘ Almenara’ aan de Waterkant. Daarvoor woonden ze vierentwintig jaar lang in Dronten. Ze hebben drie kinderen en kleinkinderen. Leo is door een herseninfarct in een rolstoel terecht gekomen, maar dat belet hem niet nog steeds reizen te maken.

Oorspronkelijk kom ik uit Wageningen. Ik zat op het lyceum in Veenendaal. Ik sloot de HAVO af op mijn zeventiende en ging werken bij een drukkerij in Wageningen als corrector. Daarna maakte ik als journalist, helemaal alleen, een weekkrant, genaamd ‘De westhoek’ in Klundert. Ik ontmoette Elly door een actie van de vriendin van Elly. Elly woonde toentertijd in Enschede en haar vriendin had een vriend in Wageningen, die ook een vriend van mij was. Op een gegeven moment nodigde ze mij ook uit om een weekendje te komen stappen in Enschede. Twee jaar later zijn we getrouwd en zijn gaan wonen in Rotterdam. Ik had er een baan als Public Relation officer bij Holland Amerika Lijn. Al het nieuws en publiciteit kwamen van mijn hand af. Onze oudste dochter Annemiek is daar in 1967 geboren. Na twee jaar ging ik bij de RDM werken om ook de PR te doen, maar dan als chef. Dit deed ik vijf jaar. Dat was erg leuk werk. In die tijd werd Maarten geboren, in 1969 en drie jaar later kwam Corine, in 1973. We verhuisden naar Bergen in Noord-Holland.

Hoe kwam ik daar terecht? Ik solliciteerde bij een alternatief reisbureau, een klein bedrijf met een baas en drie medewerkers. Zij organiseerden reizen naar het Midden-Oosten en Indonesië en daarvoor ben ik aangetrokken. Het waren reizen naar Israel, Jordanië en Egypte. Van het begin tot het eind werd de reis door mij georganiseerd. Eens per jaar regelde ik ook eenentwintig dagen reizen met een cruiseschip voor duizend man: vanaf de advertentie tot aan het eind van de reis. Ik ging van tevoren al alles ter plaatse regelen. De baas maakte daar winst op. En met dat geld kon hij weer reizen ondersteunen om vrijwilligers naar Cyprus te brengen voor ontwikkelingshulp, zoals. Daar had hij een onderkomen voor Joden en Arabieren om te praten: over de toekomst, de vrede, om naar elkaar toe te groeien. Dit alles regelde een collega. Zes jaar heb ik dit werk gedaan, zat heel veel in het buitenland en dat werd niet altijd als prettig ervaren door het gezin. Elly was veel alleen met de kinderen. Dus ik stopte ermee.
In 1978 kwam ik met het gezin naar Dronten en werkte bij het gemeentehuis in de PR. Ik deed de voorlichting, publiciteit en trok ook bedrijven aan om zich hier te vestigen. Voordat we hier konden komen wonen, werden we eerst gescreend door de burgemeester; die kwam persoonlijk naar Bergen. Ze wilden zelf zien of we er wel tussen pasten. In 1978 kwamen de Airgunners al en jaar of twee naar Dronten. Ik nam die post over en regelde het verblijf van die mannen, het waren er een stuk of honderdvijftig met hun vrouw. De gemeente had een zustergemeente in Japan, Okata Mura. Door de wereldjamboree in 1995 kwamen er voor mij enkele gelegenheden om Japan te bezoeken. Een onderdeel van mijn werk was ook het organiseren van beurzen in de Meerpaal.

Met mijn zevenenvijftigste ben ik gestopt met werken. Ik kreeg een hartaanval in 2002 en in 2005 kreeg ik een herseninfarct. Sindsdien heb ik afasie. Ik begrijp alles wat mensen zeggen als de groep niet te groot is. Maar het naar buiten brengen van wat ik bedoel is lastig. Ik kan wel een boek lezen in twee dagen. Ik kan het niet opvangen met een computer. Ik lees wel elke dag de krant Het reizen hebben ze me niet afgehaald. Dat is mijn grootste passie. Het is anders, maar ik ga wel. Ik ben net terug van Turkije. Ik ben naar Thailand, Israël, Egypte geweest. Mijn oudste dochter houdt ook zo van reizen. Mijn hobby’s waren tennissen en volleybal. Nu klaverjas ik twee keer in week: in de Voorhof en in het Koetshuis. We hebben een stacaravan in Doornspijk met een grote tuin er omheen. Daar scooter ik naar toe. Het is tweeëntwintig kilometer, Elly gaat met de auto. Eenmaal daar gaan we veel fietsen.

Biddinghuizen voor Leo:
Ik woon op het mooiste plekje van Flevoland, aan de ene kant het vertier en de andere kant de stilte. We woonden drieëndertig jaar in Dronten. Dat trekt nog steeds. Het kleinschalige vind ik wel fijn.
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat