Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Rita van Westen

Betty Spijkerman - Een ijsvogel vist in helder water

15-12-2007


Betty Spijkerman. Geboren in Groningen, woont in Biddinghuizen sinds 1973.

Toen we hier pas woonden stond er een oproep in De Flevolander: Gastgezinnen gezocht voor bootvluchtelingen die in het voormalige werkkamp te Biddinghuizen gevestigd waren. Zo ben ik in contact gekomen met een Vietnamees gezin dat bestond uit een vader, een moeder die op dat moment zwanger was en zoontje. Voor de vluchtelingen was het belangrijk iemand in het dorp te hebben op wie ze konden terugvallen. Ik hielp ze met van alles en nog wat en bijna elke dag kwamen ze wel even bij ons langs. Toen we op een avond aan het sjoelen waren, moesten ze opeens weg. We hadden geen idee waarom, we konden ze slecht verstaan. Maar ’s morgens belde dokter van Veelen me op met de woorden: Gefeliciteerd, je bent oma geworden. Het bleek dat de Vietnamese vrouw bevallen was van een dochtertje. Al vele jaren delen we lief en leed met deze familie en er is in de loop der jaren een hechte band ontstaan die tot op heden voortduurt.

We zamelden destijds veel kleding in. Het was teveel voor de Vietnamezen en zo zijn de transporten naar Polen ontstaan. Daar was de nood destijds ook hoog. Zo af en toe stond mijn hele huis vol bananendozen met hulpgoederen. Er werd door onbekenden soms zomaar geld bij me in de brievenbus gedaan of er stonden pakken waspoeder voor de deur. Wie heeft er destijds niet een pakket gemaakt, of meegeholpen met de inzamelingen en transporten? Daarin is Biddinghuizen een groot dorp. Als en hulp nodig is, dan zijn we er voor elkaar.

Dat heb ik zelf ook ervaren toen ik ziek werd. Al een poos voelde ik me niet zo lekker, maar ik wilde niet zeuren. Dat zal wel Groningse nuchterheid zijn. Maar vorig jaar bleek echter dat ik kanker had. Natuurlijk had dat allemaal vervelende gevolgen, zoals operaties, bestralingen en chemotherapie. Vanuit het dorp hebben we toen heel veel steun ontvangen. Niet alleen ik, ook mijn man Tjibbe. Ik heb in moeilijk tijden veel geleund op Tjibbe. Hij ging altijd met me mee naar onderzoeken en behandelingen, hij was er altijd voor me. Maar ook hij had het moeilijk. Veel mensen uit het dorp hebben niet alleen mij, maar ook hem en onze kinderen een hart onder de riem gestoken met vriendelijke woorden, kaarten en telefoontjes. Ik ben het dorp daar zeer dankbaar voor. Het heeft ons er echt doorgesleept.

Door de chemokuren heb ik mijn haar verloren. Maar ik ben blij met mijn pruik. Altijd heb ik mooier haar willen hebben dan ik had. Nu heb ik eindelijk het kapsel dat ik altijd zo graag wilde hebben, ook al is het niet van mezelf. Toen ik op de laatste dag van een chemokuur met de taxi naar huis reed, viel me opeens op dat de natuur in bloei stond. Voor mij was dat een heel bijzonder moment. Ik probeer altijd de zonzijde te blijven zien, ook al is dat soms lastig.
Dan denk ik vaak aan ons dorpslogo. ‘Een ijsvogel vist altijd in helder water’, houd ik mezelf dan voor. Ik probeer ook alleen maar de heldere dingen te zien. De IJsvogel is voor mij daarom een vogel met een speciale betekenis. We hebben een prachtig dorpslogo.

Wat betekent Biddinghuizen voor Betty Spijkerman?
Mensen zeuren wel eens, maar als het nodig is, dan zijn we er wel voor elkaar in dit dorp. Dat is in het verleden al zo vaak gebleken. We moeten maar gewoon doorgaan op de weg die we zijn ingeslagen, dan komt het wel goed. En vooral veel dingen samen doen. Dat gebeurt ook nu weer en dat leidt tot resultaten.
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat