Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Rita van Westen

Dorothée van Leer - Mensen en schrijven

29-1-2011


Als je haar vraagt wat haar hobby’s zijn hoeft Dorothée van Leer-Wassenburg niet lang na te denken. Ze houdt van schrijven en van mensen. Ze houdt van mensen in de breedste zin van het woord. Van kinderen en ouderen. Bekenden, vreemden; mensen boeien haar. Schrijven doet ze dan ook graag over mensen. Binnenkort treft u de eerste column van Dorothée aan in dit blad. In deze aflevering kunt u, mocht u haar nog niet kennen, alvast een beetje kennis maken.

De meeste mensen kennen me als ‘Dorothée van de kerk’. Na jaren voor de klas te hebben gestaan begon ik op mijn veertigste aan een studie theologie-levensbeschouwing. Ik had daarbij voor mezelf een bepaald doel voor ogen dat ik graag wilde verwezenlijken. Misschien kent u de serie ‘Dagboek van een herdershond’ nog wel. Ik zag mezelf wel als een soort kapelaan door Biddinghuizen fietsen om mensen die daar behoefte aan hadden te steunen of te helpen. Tijd voor elkaar maken. Een persoonlijke band opbouwen. In zekere zin is dat ook wel gelukt.

Eerst heb ik voor de klas gestaan. Het leek een logisch vervolg op mijn verleden als onderwijzeres. Aan het Almere college te Dronten en Kampen gaf ik lessen in levensbeschouwing. Toch was dat niet wat ik bedoelde met mijn ‘Dagboek van een herdershond-droom.’ Dus studeerde ik verder in de richting Pastoraat. Maar nog tijdens mijn studie werd mijn ideaal ingehaald door de realiteit van schaalvergroting. Parochies werden samengevoegd en de aandacht moest verdeeld worden op een manier die toch wel haaks stond op mijn idee van tijd maken voor elkaar.

Toen ben ik ermee opgehouden. Jammer, maar als ik er op terugkijk was het een goede beslissing. Het was goed om theologie te gaan studeren, want het heeft me veel rijkdom gebracht. Nee, niet in financiële zin, maar wel aan kennis, inzicht en zingeving. De beslissing om te stoppen was ook goed. Mijn visie en die van de kerk komen op bepaalde fronten niet overeen. De kerk als gemeenschap van mensen, dat sprak me aan. Maar de kerk als instituut, daar had ik ook mee te maken.

Tegenwoordig werk ik op een buitenschoolse opvang in Lelystad. Leuk werk. Ik ben daar zo’n beetje de oma van iedereen en lees voor, hoor verhalen aan. Prachtig. Toch heb ik de kerk niet helemaal de rug toegekeerd. Wat ik ben blijven doen, dat zijn de meditatieve- en seniorenvieringen, de oecumenische diensten en – huwelijken en het begeleiden van mensen met levensvragen. Een bijzondere taak die ik vervul is het verzorgen van uitvaarten. Ook voor mensen die niet kerkelijk gebonden zijn regisseer ik het laatste afscheid. Reclame maak ik er niet voor. Mensen vragen me vaak omdat ze me kennen en inmiddels heb ik al ongeveer honderd uitvaarten mogen verzorgen. Ik beschouw het als een grote eer bij een begrafenis of crematie iemands leven te mogen schetsen in een toespraak en daarbij rituelen te bedenken die zo’n afscheid waardevol maken. Je bent in de periode van een overlijden heel dichtbij mensen. Maskers vallen af en in een paar dagen voelt ’t alsof je een beetje familie bent geworden. Een portret tekenen met woorden als eerbetoon aan de overledene, dat is het eigenlijk wat ik doe.

In Biddinghuizen Actueel zult u vanaf nu maandelijks een column van mij aantreffen. Waar het over zal gaan? Ik weet het nog niet precies. Ongetwijfeld zal het over mensen gaan, over mijn werk en ontmoetingen die ik heb. Misschien wel eens over mijn kinderen of over mijn huisdieren. U ziet ’t wel. Het doel van mijn columns? Af en toe een glimlach teweeg brengen, een moment van herkenning misschien. Of soms een hart onder de riem. Dat zou mooi zijn.
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat