Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Herma Loohuis

Eline van Leeuwen - Weg uit de drukte

27-10-2012


Als kind woonde ze in een straat, waar twee gezinsvervangende tehuizen stonden. Tijdens het uitlaten van de hond liepen er regelmatig bewoners van dat huis met haar op. En bijna ieder woensdagmiddag draaide ze op de school voor zeer moeilijk lerende kinderen (ZMLK) een paar uurtjes mee. Vandaar haar keuze voor dit beroep.

Eline is geboren in Aalten in 1960. Op zeventienjarige leeftijd ben ik verhuisd naar Ermelo en ging daar werken in een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik had een beeld van de gehandicaptenzorg en dacht dat het voornamelijk kinderen zouden zijn. Wat was de schrik eerst groot, toen ik ontdekte dat op mijn eerste werkplek alleen bejaarde mannen woonden. Ik had nog nooit een naakte man gezien, laat staan dat ik in mijn dienst zes mannen moest wassen. Ook heb ik op een groep gewerkt, waar ik te maken kreeg met gedragsproblematiek, vaak moeilijk verstaanbaar gedrag. Ik heb hier veel geleerd en ondanks dat ik niet groot ben, heb ik geleerd mijn ‘mannetje’ te staan. Mijn moeder leerde me: ‘Met je ogen en de uitstraling ervan kun je veel.’ Later, toen ik kinderen kreeg en ze op bepaalde momenten moest aanspreken op hun gedrag, zeiden mensen regelmatig: ‘Oh die ogen van jou.’ Ik heb door de jaren heen op verschillende doelgroepen gewerkt, waaronder ook de dagbesteding. Momenteel ben ik medewerker in de nachtdienst. Ik werk nu al ruim dertig jaar in deze sector.

Ik heb met mijn man zestien jaar in Harderwijk gewoond en we kregen twee prachtige zonen; Martijn, getrouwd met Gwen en Simon woont samen met Stefanie. Martijn en Gwen hebben drie dochters; Floor, Jill en Cato. Dat maakt mij een trotse oma. In 1996 kwamen we naar Biddinghuizen; we wilden weg uit de drukte. Biddinghuizen deed me denken aan de tijd dat ik opgroeide in Aalten. Daar woonde ik in de gemeenschap ‘Graafschap’, toevallig dat er hier nu ook een woonwijk Graafschap wordt gerealiseerd.

In juni 2012 heb ik de Meander Uitvaartopleiding te Zwolle afgerond. Ik mag me nu vakbekwaam uitvaartbegeleider noemen. Al op jonge leeftijd en door mijn werk ben ik gefascineerd door de dood, vooral door de vragen, waarom en hoe kan dit, waar je als kind geen antwoord op kreeg. Want over de dood praat je niet zoveel. Nu jaren later is er al veel meer openheid, maar toch rust er op bepaalde vlakken nog een taboe. Als uitvaartbegeleider kan ik nu een eigen onderneming starten, maar ik wil eerst proberen om via een onderneming te gaan werken. Tijdens je leven vind ik het belangrijk om ook met de dood bezig te zijn, er over na te denken. Voor het regelen van een bruiloft trekt men soms een jaar uit en bij een geboorte worden er soms grote feesten georganiseerd. Waarom dan niet nadenken over hoe een afscheid er uit zou moeten zien? Vaak komt een overlijden onverwachts en er moeten dan veel dingen geregeld worden. Men gaat af op wat de uitvaartbegeleider zegt, want die weet het immers wel. Maar het gaat wel om jouw dierbare. Is het niet mooi om samen dat proces van overlijden tot aan uitvaart te bewandelen? Want ook bij leven kun je er over praten wat je wensen zijn. Ik respecteer dat er mensen zijn, die dat niet kunnen en denken; ‘Als ik dood ben, merk ik het toch niet meer, dus doe maar iets.’ Voor een stukje verliesverwerking zou het mooi zijn als men dit wel kan. Graag wil ik mensen voorlichting geven over wat er allemaal mogelijk is; bijvoorbeeld opgebaard liggen op je eigen bed i.p.v. in de kist. Mijn visie tot regelen van een uitvaart is dat ik zoveel mogelijk rekening wil houden met de wensen van de ‘klant’ en dat wat mogelijk is proberen te realiseren.

Mijn hobby’s zijn o.a breien en haken. Ik ben momenteel druk bezig met het haken van gelukspoppetjes. Ook zwem ik graag, zomers natuurlijk in ons eigen zwembad de Alk. Als het goed weer is, ga ik skeeleren. En één dag in de week pas ik op mijn kleindochter. Ik heb jaren geleden meegedaan met de musical Archipel en heb me ook weer opgegeven voor de volgende: ‘Morgenland’

Biddinghuizen voor Eline: Rust, ruimte, de mogelijkheid na een hectische werkdag de rust te ervaren. Wandelen met de hond door bos, de vogels horen fluiten en de vrijheid ervaren. Saamhorigheid en samen bouwen aan nieuwe ontwikkelingen.
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat