Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Herma Loohuis

Henk Boer - Was zijn arbeidzaam leven beroepsmilitair

15-9-2012


Henk is er een van zes en is geboren in Groningen in Warffum een dorpje boven de stad Groningen tegen de Waddenzeedijk aan. Er waren drie meisjes en drie jongens. Hij is getrouwd met Geeske, heeft drie jongens en zeven kleinkinderen. Ze wonen allen hier in de buurt: in Swifterbant, Almere en de Bilt. Tot zijn vijftigste is hij militair geweest, van marine tot luchtmacht.

Na de Lagere School ging ik naar de LTS, doch zonder technische knobbel naar een technische school, dat werkt niet. Ik werd magazijnbediende bij een snoepgrossier in Groningen.

Maar ik had als kind al een droom: Ik wilde zeeman worden. In 1961 ging ik naar de marine. Ik kreeg eerst een militaire opleiding in Hollandse Rading, leerde rangen en standen en schieten enz. Na afronding van die opleiding werd ik geplaatst op het schip: ‘De zeven Provincies’. Daarna werd ik regelmatig over geplaatst naar andere schepen en volgde diverse opleidingen. Ik werd, wat men met een prachtig woord zegt, radioafstandpeilerplotter: dat wil zeggen, we maakten een overzicht van de route van de andere schepen en de vliegtuigen rondom ons eigen schip met behulp van radar. Het lijkt een beetje op een verkeersleider. In deze periode leerde ik Geeske kennen en na drie jaar verkering gingen we in 1964 trouwen.

In 1964 werd ik geplaatst op een schip van de hydrografische dienst, deze dienst maakte zeekaarten van onbekende zeegebieden. Na ons huwelijk vertrok ik voor een jaar naar Suriname. Daar begonnen we aan een project om de Corantijnrivier in kaart te brengen: hard werken, zonder tropenrooster van 07.00 uur tot 13.00 uur, van zonsopkomst tot zonsondergang. Het was een lange tijd, maar wel heel mooi.
In 1965 kwam ik weer thuis en werd overgeplaatst naar een onderzeebootjager. Al vrij snel kregen we een huisje in Den Helder. Onze eerste zoon Hans werd geboren. In 1967 vond ik het welletjes en ging de marine uit om over te gaan naar de Koninklijke luchtmacht, alwaar ik chauffeur werd op de vliegbasis Leeuwarden. Daar is mijn tweede zoon, Paul geboren. Ik werd in 1970 geplaatst in West Duitsland, alwaar we ook gingen wonen. Onze derde zoon Mark kwam hier ter wereld. Om onderofficier te kunnen worden, haalde ik alsnog mijn mavodiploma en werd pelotonscommandant bij een bewakingseenheid. Dit heb ik 15 jaar gedaan op diverse Luchtmachtbases.
Mijn gezondheid speelde parten, ik mocht geen ploegendienst meer draaien en werd omgeschoold naar de logistieke dienst. Ik vond dit geen leuk werk. Ik was mijn vrijheid kwijt, was gebonden aan een vaste werkplek, iets wat ik niet kende. Toen ik de kans kreeg om vijf jaar eerder met pensioen te gaan, greep ik die met beide handen aan. Te jong om niets te doen, ben ik touringcar chauffeur geworden, zeven jaar lang. Dat was fantastisch. Ik reed door heel Europa, was veel in Praag, Londen, Parijs, Oostenrijk, Frankrijk, Spanje, Boedapest enzovoort. Daarna heb ik nog een aantal seizoenen suikerbieten gereden. Nu doe ik niets meer en geniet van mijn gezin en mijn volkstuin. We wonen met veel plezier in Biddinghuizen. Voor we hier kwamen wonen, woonden we anderhalf jaar in een camper waarmee we heel Europa verkenden. Dit was werkelijk een prachtige tijd. Echter, we misten de kinderen en kleinkinderen en een sociaal leven. Dat was de reden dat de camper de deur uit ging en we weer in een huis gingen wonen.

Biddinghuizen voor Henk: Het is leuk wonen aan de Fruithof, dat een heel gezellige straat is.
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat