Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Herma Loohuis

Erik Doornbos - Denkt niet meer dat Biddinghuizen maar een ‘gat’ is

9-6-2012


Erik komt uit Sauwerd, tien kilometer boven Groningen en woont hier samen zijn vrouw Margriet en hun twee jongens: Christiaan 10 jaar en Henrico 7 jaar. Ze wonen hier alweer dertien jaar. Met de vrachtwagen kwam hij wel eens bij supermarkt Zoet zuivel brengen en dacht dan: ‘Echt een gat!’. Onbekend maakt onbemind! Het bedrijf, waar hij werkte en in Leusden zat, zou gaan verhuizen naar Biddinghuizen, maar dat gebeurde uiteindelijk pas twee jaar na hun trouwen.

Na vier meiden kwam ik als nakomertje. Er zat acht jaar tussen. Mijn moeder was vierenveertig, toen ik geboren werd. Mijn oudste zus ging al de deur uit, daar had ik weinig aan. Ik ging samen met andere kinderen met de trein naar de school in Bedum. Vanaf klas vijf gingen we naar Winsum naar school. Ik moest vijf kilometer fietsen en miste mijn klasgenootjes. Dat vond ik niet leuk. Ik woonde op de boerderij vlak buiten het dorp en had heel ‘stille’ buren, woonde namelijk naast het kerkhof. Toen ik een keer zag dat er op oma`s graf geen bloemen lagen, heb ik ze van een ander graf afgehaald. Zo, oma had ook bloemen.

Om naar de Lagere Agrarische School in Winsum te komen moest ik weer fietsen, vier jaar lang! Ik wist niet wat ik moest worden. Mijn moeder had een vooruitziende blik en zei: ‘Maak maar wasmachines, die blijven altijd.’ Dat leek me toen niks. Vanaf mijn zestiende ging ik naar de rundvee vakschool om toch maar boer te worden, Ik werkte vier dagen bij een boer: moest vooral koeien melken en stront opruimen. Dat heb ik drie jaar gedaan.
Vanaf dat ik een jaar of zestien was, organiseerde ik in mijn vrije tijd samen met een vriend eigen schuurfeesten, soms wel twee, drie keer per jaar. Ik haalde kratjes bier met de trekker en was de dj, ook bij andere feestjes. Ik draaide met mijn eigen apparatuur. Dit heeft, geloof ik, zo`n acht jaar geduurd.

Het boer zijn was niet wat, dus ben ik chauffeur geworden en kwam in Leusden terecht bij een handel in zuivel. In Groningen was/is weinig werk te vinden. In 1999 zijn Margriet en ik getrouwd. Margriet was zeventien, toen we verkering kregen. Ze ging naar Zeist om daar te studeren en mij vaker te zien. We konden nu door de week samen eten. In het weekend moest Margriet vaak werken. We gingen op zoek naar een woning in de polder, daar we wisten dat het bedrijf er ook naar toe zou gaan. Ik kom zelf uit een klein dorpje en vond Dronten te groot. We vonden al snel hier een mooie woning, dat in een super leuke straat staat; De Rosmolen. Ik wilde meer thuis zijn en zocht ander werk.

In 2001 ben ik bij Techno- Vision begonnen in Ermelo. Ik heb er veel ervaring opgedaan en cursussen gevolgd. Nu ben ik een eigen bedrijf begonnen, Techno Service Doornbos en repareer huishoudelijke apparaten, zoals een koelkast, een wasmachine, enz. en probeer mijn geld ermee te verdienen. Ik vind dit heel leuk werk. Eindelijk heb ik iets gevonden wat mijn lust en leven is.

Biddinghuizen voor Erik:
Ik ben telkens blij dat ik weer de polder inrijd; het is heerlijk rustig wonen in Biddinghuizen met het Veluwemeer en spijkvijver zo lekker dichtbij. De omgeving is prachtig,zoals bijvoorbeeld het X38 ontdekbos aan de Mosselweg. Dat bestaat nog maar een paar jaar en het is ontworpen door kinderen. Het is nog nieuw en moet nog groeien, maar wel heel leuk.
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat