Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Herma Loohuis

Robert en Renata Pelczar - Polen in Biddinghuizen

21-5-2011


Op zaterdag 14 mei 2011 zit ik tegenover twee mensen uit Polen. Ze zijn hier nu, omdat Robert in Zwolle geopereerd moest worden aan zijn hoofd. Hij is een van de Polen die in november 2010 bij het ongeluk met het busje op de Bremerbergweg betrokken zijn geweest. Marta, ook Poolse, maar al negen jaar in Nederland, is zo vriendelijk als tolk te dienen.

Robert en Renata Pelczar (35 en 40 jaar) hebben twee kinderen, een zoon van veertien en een dochter van acht. Hij werkt in Biddinghuizen bij Van werven en rijdt op de heftruck. Daar wordt gewerkt aan de recycling van kunststoffen. Hij is in 2006 hier naar toe gekomen. Ze hebben een eigen huis in Polen gebouwd. Robert probeert hier iets meer te verdienen. In Polen is niet genoeg werk en het betaalt ook niet genoeg. Renata woont in Polen. Elke drie weken gaat hij naar huis voor drie weken. Met een ploeg van ong 80 mensen wisselen ze elkaar af in twee ploegen.

Op een morgen, om zes uur op 3 november, stappen we in Elburg in het busje om naar van Werven te gaan. Op de Bremerbergweg komen we in ruw contact met een tractor. Het busje raakt van de weg en we vliegen alle kanten uit. Ik word afgevoerd naar Zwolle in comatoestand. Zo heb ik twee weken gelegen. Niemand wist in welke toestand ik wakker zou worden en óf ik wakker zou worden. Gelukkig kwám ik bij en zit nu hier aan tafel. De rechterkant van mijn gezicht was na het ongeluk verlamd. Dat heeft twee á drie maanden geduurd. Je kunt het nog iets zien aan mijn mond. De heup en de schouder zijn uit de kom gesprongen en meteen teruggezet. De spieren in mijn voet zijn beschadigd en moeten nog beter worden. Ik heb nog steeds last van mijn heup. Mijn oor is ook zodanig beschadigd dat ik nog maar 20 % met dat oor hoor. Ik draag nu een gehoorapparaat. De revalidatie van twee tot drie uur per dag gebeurt in Polen.

Nu ben ik met Renata terug in Nederland voor een operatie aan mijn hoofd. Afgelopen woensdag hebben ze een plaatje in mijn hoofd gezet. Bij het ongeluk was er een stuk bot verbrijzeld. Dat is verwijderd, maar niet direct vervangen. Dat hebben ze nu gedaan. Vier dagen later doe ik dit interview. Op dit moment ben ik nog te ziek om te werken.

Thuis ben ik graag met auto’s bezig en race met mijn zoon. Het contact met de kinderen tijdens mijn afwezigheid was moeilijk. Als ik weer terug kwam naar huis moesten we weer even aan elkaar wennen. We hadden contact via Skype. Renata moest tijdens mijn afwezigheid samen met mijn zoon mijn karweitjes doen, zoals gras maaien, dat soort dingen. Het werk van Renata kan ze gelukkig thuis doen. Zij werkt via de computer voor een bedrijf, die resultaten van aanbestedingen van bedrijven bij houdt: welk bedrijf schrijft zich in op een veiling, welke opdrachten worden aanbesteed, hoeveel hebben zich ingeschreven; op de einddatum wordt vastgelegd wie de aanbesteding heeft gekregen. Het ongeluk heeft zo’n impact gehad dat we niet verder kijken dan vandaag. We weten niet of ik nog terug kom hier .

Wat vindt Robert van de Polder?
Ik vind het hier mooi, netjes en georganiseerd. Ik was in het begin zo enthousiast, dat ik aan het thuisfront alles liet zien via Google. Ik vind de mensen in Nederland vriendelijk en behulpzaam. Dat was ook de reden om terug te gaan voor de operatie. Hier begeleiden ze de patiënten intensiever. De integratie met de bevolking wordt belemmerd door de taalbarrière, mar ik zie het niet als negeren. Ik voel me wel eens uitgesloten. Maar doordat we zes dagen per week werken is de zondag onze rustdag en doen we niet veel. Het echte leven van ons vindt plaats in Polen.

Wil je ook je verhaal vertellen; wat we met zijn allen zeer waarderen, mail naar hermaloohuis@chello.nl
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat