Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Herma Loohuis

Conny van Dongen - Kattenliefhebber in hart en nieren

6-10-2012


Vijf km van Delft vandaan werd Conny geboren in Schipluiden in een gezin van vijf kinderen, vier meisjes en een jongen. Ze woonde daar tot haar vijfde om daarna negen jaar in Delft te wonen. Ze verhuisden naar Heerhugowaard en leerde daar haar man Gerrit kennen in de discotheek ’de Heer van Jericho’. Ze kregen drie jongens, Gerrit jr, Bart en Danny. Gerrit heeft een zoontje, Jesper van bijna vier jaar. Echt een jongens omgeving voor Conny. Ze is dol op katten, heeft er veel in huis rondlopen en fokt ermee.

Ik heb de LHNO in Delft anderhalf jaar gevolgd voordat we, naar Heerhugowaard verhuisden. Het vervolg van die opleiding doorliep ik in Broek op Langendijk. Op mijn zestiende ben ik van school gegaan. Ik had het leren wel gezien. Ik ging liever werken. In enen werkte ik in een chrysantenkwekerij in Hensbroek. Daar heb ik het zes jaar uitgehouden. Er werden mensen ontslagen en daar was ik jammer genoeg bij. Ik had Gerrit ontmoet toen ik zeventien was en woonde vanaf mijn twintigste met hem samen in Heerhugowaard. Daar zou ik nu niet meer willen wonen. Geef mij maar een dorp. Ik kreeg mijn eerste zoon, Gerrit jr. toen ik vierentwintig jaar was. Gerrit was beroepsmilitair. Een jaar na de geboorte van Gerrit jr. ging Gerrit in opleiding voor onderofficier in Weert. Hij kwam alleen in het weekend thuis. Soms was hij een paar weken weg. Daardoor heb ik veel alleen gedaan met de kinderen. Hij deed bijvoorbeeld een opleiding in Middelburg, ook alleen in het weekend thuis. Ik had toen al drie kinderen. In 1988 kozen we voor Biddinghuizen, omdat dat veel centraler gelegen is. Half jaren negentig schoolde Gerrit zich om en nu werkt hij bij Multideur in Zeewolde. Ik moest erg wennen aan het idee dat hij iedere dag thuis kwam. Ik was zo gewend alles zelf te doen!

Ik ben eigenlijk alleen maar huismoeder geweest met tijdelijk seizoen werk, zoals appels plukken. Dat kon je mooi doen onder schooltijd. Ik vond het ook heel gezellig. Toen de jongens iets ouder waren, heb ik twee jaar halve dagen gewerkt in een foam fabriekje, We maakten onderdelen voor sportattributen. Het bedrijf verhuisde naar Den Bosch. Dat was een beetje ver fietsen.

Mijn leven lang heb ik al katten gehad. Op mijn twintigste, toen ik samen ging wonen, wilde ik, naast mijn twee huis- tuin - en keukenkatten ( HTK’s) graag een Perzische kat. Nadat ik mijn eerste raskat kreeg, ontstond het idee te gaan fokken. Dat heb ik zes jaar gedaan. De komst van de kinderen maakte dat ik stopte met fokken. Als een nest niet goed gaat, moet je namelijk dag en nacht klaar staan en om de twee uur kittens voeden. En ‘s morgens komen de kinderen. Ik heb wel altijd katten gehouden. Toen mijn jongste, Danny, negen jaar was, heb ik de draad weer opgepakt, maar nu met een ander ras: De Mainecoon. Dit is het grootste huiskattenras van de wereld. Dit doe ik nu al dertien jaar. Mijn huiskat, meneer Poes is door deze katten compleet vercoonst. Mainecoons hebben meer het gedrag van een hond; ze wachten je op, sommigen kwispelen met de staart en niet omdat ze boos zijn, en kunnen apporteren. Ze zijn wel een beetje lomp, maar dat vergeef je ze snel, omdat ze een geweldig karakter hebben. Ik heb een website, www.mainecoon.4-all.nl en mijn catterynaam is gladür. Dat is een IJslandse naam voor ‘gelukkig’, vrolijk, net als ik ben. Via deze website verkoop ik de kittens. Als er een planning staat, zijn er vaak al aanvragen voor kittens. Katten horen thuis en niet los op straat. Ik zet in het contract dat ik dat ook verwacht van de nieuwe eigenaar.

Ik ga met twee of drie katten ook naar shows met een vriendin of Gerrit. Deze shows gaan door heel Europa, van Zuid-Frankrijk tot Denemarken en alles wat daar tussen zit, van de herfst tot het voorjaar. Niet elke kat is er voor geschikt. Ze moeten het leuk vinden om mee te gaan. Een kat kan nog zo mooi zijn, maar als hij/zij het niet leuk vindt, kun je die beter thuis houden.

Biddinghuizen voor Conny:
Ik woon hier heel graag, een rustig dorp, precies wat ik wil.

Geef je op als dorpsgenoot en je vindt je verhaal hier terug! – hermaloohuis@kpnmail.nl
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat