Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Herma Loohuis

Claudia Toetenel - Gedachtenkronkels

17-9-2011


‘Bedankt dat je even in mijn gedachten wilt duiken’; Dat is de slotzin van haar boekje dat binnenkort uitkomt en het heet: ‘Praat geen poep.’ Claudia praat aan een stuk door, leeft intens en is zeer doortastend. Ze is geboren in Eibergen (achterhoek), is getrouwd met Ruben Toetenel en heeft een zoontje Gijs, van twee jaar en 8 maanden. Ze woont op de Boschberg en voelt zich daar als een vis in het water.

Ik woonde in Eibergen tot mijn achttiende. Op een bepaald moment zocht ik een uitdaging, zowel fysiek als emotioneel. Hoe is het om weg te zijn uit het vertrouwde wereldje? Ik besloot om in militaire dienst te gaan en naar Ermelo te verkassen. Ik wilde mijn horizon verbreden. Daar heb ik vijf jaar met ontzettend veel plezier gewerkt. Nadat ik een half jaar in Kosovo was geweest, begon het te kriebelen om de burgermaatschappij weer in te gaan. De kennis en ontwikkeling die ik had opgedaan, wilde ik graag anders gaan benutten. Ik begon te werken met asielzoekers en na een aantal verschillende banen en opleidingen werk ik nu inmiddels als groepswerker met licht verstandelijk beperkte jongeren.

Ik werk acht jaar op een observatiecentrum in Ermelo. Jongeren van twaalf tot achtien jaar worden bij ons aangemeld. Ze komen een half jaar op onze groep wonen. Vanuit ouders, hulpinstanties en de jongeren zelf komen er hulpvragen. Deze hulpvragen worden in het observatietraject behandeld. In een periode van een half jaar proberen we zoveel mogelijk vragen te beantwoorden. Er volgt een advies en vanuit dit advies wordt een behandeling gestart. Deze kan thuis plaats vinden met passende hulp of een jongere gaat naar een behandelgroep. Ik vind het belangrijk om te kijken naar de mogelijkheden van de jongere en niet naar wat hij niet kan. Het is de kunst om hem en zijn levensomgeving aan elkaar aan te passen. Wat ik daarbij heel belangrijk vind, is de ouders erbij te betrekken in zoverre het mogelijk is. Er zijn ouders die zelf hun leven niet op de rit hebben. Dan verwijzen we soms het hele gezin, soms alleen de ouders door naar andere hulpdiensten. Mijn dag bestaat uit de jongeren met behulp van een vaste structuur het dagritme bij te brengen en ze inzicht te geven in oplossingen voor hun onmogelijkheden zonder dat ze het gevoel hebben dat ze hun persoonlijkheid moeten veranderen. Het is heerlijk om met pubers te werken en het geeft me enorm veel voldoening als ik samen met een jongere weer een stukje toekomst kan creëren. Er wonen acht jongeren op onze groep en samen met mijn negen collega’s geven we vorm aan hun observatietraject.

In 2007 heb ik samen met mijn man Ruben een sabbatical van een half jaar genomen. Even een half jaar een ‘lege’ agenda, even afstand nemen van ons leventje thuis. De reis begon in Rusland, in Moskou, toen met de trans –Mongolië Express naar China, door naar Vietnam, Cambodja, Laos en Thailand. Deze reis heeft een onuitwisbare indruk op me gemaakt. Tijdens mijn zwangerschapsverlof heb ik me pas gerealiseerd wat de reis met me heeft gedaan en kreeg ik de wens het vast te leggen. Ik leerde dat je niet veel nodig hebt om gelukkig te zijn. Wat me vooral aan het denken zette is dat veel mensen van mijn generatie dromen hebben, maar dat er ‘iets’ is waardoor we het niet altijd doen. Dit hoeft natuurlijk niet iets heel groots te zijn, maar het besef dat je een keuze hebt. Vandaar de titel ‘Praat geen Poep”! Als ik dan om me heen mensen hoor klagen en zie dat ze eigenlijk alles al hebben, irriteert me dat. Daar wilde ik graag over schrijven op een humoristische manier. Zie wat je hebt en wees tevreden. Mijn boekje is klaar en wordt uitgegeven. Ik ben zo trots als en hond met zeven l…..Het is te bestellen via www.Freemuskerteers.nl Durf jij in mijn gedachten wereld te duiken?

Biddinghuizen voor Claudia: diversiteit van de mensen in het dorp, ze komen overal vandaan, verschillende culturen, rijk en arm door elkaar. Daar zit, denk ik, de kracht en daar kan best wel meer uitgehaald worden dan er nu gebeurt. Ik geloof in kennisoverdracht op een laagdrempelige manier en gelijkwaardig.
O,ja hoe leuk kan het zijn om de ‘oude meermark’t om te toveren tot de Bazaar van Biddinghuizen. Allemaal kleine ondernemers bij elkaar. Van een klein snoepkraampje, 2e hands kinderkleding tot een ruilkraam! Deel graag deze gedachtenkronkel ………

Iedereen heeft wel iets te vertellen over zijn/haar leven. Wil jij je dorpsgenoten deelgenoten hiervan maken, mail dan naar: hermaloohuis@kpnmail.nl  (Let op: het e-mailadres is veranderd!)
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat