Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Rita van Westen

Lammie Wolgen-Haandrikman - Clivia

1-3-2008


Lammie Wolgen-Haandrikman. Geboren in Tweede Exloërmond. Woont sinds 1964 in Biddinghuizen

Ik ben opgegroeid in een gezin met zes meisjes. Mijn vader was de enige man in huis. Hij was veenarbeider. Hij werkte daarnaast overal waar maar wat te verdienen was, want het was in Drenthe bepaald geen vetpot in die tijd. Er moest heel hard gewerkt worden om alle eindjes aan elkaar te knopen.

Als de aardappelen in de herfst van het land moesten, hielpen ook de kinderen mee. Alles ging in die tijd nog met de hand. We waren dan allemaal veertien dagen vrij van school om mee te werken.

In 1953 trouwde ik met Catrinus Wolgen. We gingen wonen in Buinermond, de plaats waar hij vandaan kwam. Toen de kans zich voordeed naar de Noordoostpolder te gaan, hebben we die met beide handen aangegrepen. De moderne landbouw daar bood meer mogelijkheden dan Drenthe. In 1964 verhuisden we vanuit de NOP naar Biddinghuizen. Het dorp bestond toen nog maar net een paar maanden. We kregen een gloednieuw huis aan de Akkerhof. Geweldig vonden we het. De wereld om ons heen leek wel één grote zandbak destijds. Zand dat we ook terugvonden in huis. Het waaide naar binnen en het werd mee naar binnen gelopen. Iedereen had er last van, maar niemand maakte er een probleem van. Het hoorde erbij. Het was een bijzondere tijd. Iedereen kende elkaar en leefde met elkaar mee.

Toen we vijfentwintig jaar getrouwd waren, was bijna het hele dorp daarvan op de hoogte. Dat was toen nog zo. We vierden het met een groot feest. Van bakkerij Tietema kreeg ik ter gelegenheid daarvan een bloeiende Clivia. Elk jaar daarna stond de plant weer in bloei tijdens onze trouwdag en sindsdien hoort deze plant bij 21 februari, onze trouwdag. Groot was mijn verrassing toen ik bij onze veertigste trouwdag van mevrouw Schuurhuis van de (toen nog) Centra een plant kreeg. Een Clivia. Sindsdien bloeien er in mijn huis dus twee Clivia’s rond onze trouwdag in februari.

Als de planten uitgebloeid zijn, gaan ze naar de zolder. Af en toe een scheutje water, meer verzorging hebben ze eigenlijk niet nodig. Telkens als er weer een jaar voorbij is, komt de prachtige oranje gekleurde bloem vanzelf tevoorschijn. Dat is het moment dat de planten van de zolder terug naar de huiskamer verhuizen. Ik heb wel eens stekjes van de Clivia’s uitgedeeld, maar geen van deze stekjes was een lang leven beschoren. De oudste Clivia die ik heb is nu dertig jaar oud, want zo lang is het geleden dat we ons zilveren huwelijksfeest vierden. Helaas is mijn man een aantal jaren geleden overleden. Maar ieder jaar herinneren de Clivia’s mij een het goede leven dat we samen hadden.

Wat betekent Biddinghuizen voor Lammie Wolgen?
Biddinghuizen is een mooi dorp, ik woon er met plezier. Al onze kinderen wonen hier, dus wat wil ik nog meer. Op dinsdag eet ik altijd bij Open Tafel. Iedere week staat er weer iets verrassends op het menu. Verder ga ik om de week naar een handwerkclub. Wat ik jammer vind is dat er zoveel winkelpanden leeg staan. Maar ik heb er wel vertrouwen in dat het goed zal komen.
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat