Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Rita van Westen

Gwen Veldkamp - Gaat verhuizen naar de Graafschap

21-7-2012


Het was al heel vroeg duidelijk. Als meisje speelde Gwen altijd met poppen. Ook organiseerde ze knutselmiddagen voor alle kinderen uit de buurt in het tuinhuisje in de tuin van haar ouders. Toen al wilde ze graag met kinderen bezig zijn. Ze heeft haar hart gevolgd en werkt nu als pedagogisch medewerker op een kinderdagverblijf in Zwolle. En ze is moeder van drie kinderen. Volgend jaar verhuist het gezin Veldkamp naar de Graafschap.

Ja, dat zal wel even wennen zijn, als we naar de Graafschap gaan verhuizen. Aan de ene kant hebben we er ongelooflijk veel zin in om de oversteek te maken naar de nieuwe wijk van Biddinghuizen. Een nieuwe start in een fonkelnieuw huis. Wie wil dat nu niet? Maar onze oude buurt achterlaten, dat zal niet meevallen. We gaan zeker niet verhuizen omdat we het aan de Uitloper niet naar onze zin hebben. We hebben fantastische buren. Dat is waardevol, als je een gezin met drie kleine kinderen hebt en daarnaast ook nog werkt. Mijn buurvrouw past vaak op de jongste als ik met de oudste naar zwemles ga. Ik doe nooit tevergeefs een beroep op onze buurtjes. En wij zorgen voor de post en de plantjes als zij op vakantie zijn. Kleine dingen voor elkaar doen, af en toe gezellig samen koffie drinken, dat maakt toch het verschil. Maar ik verwacht dat de sfeer in de Graafschap net als in de rest van Biddinghuizen goed zal zijn.

We gaan wonen aan de Harenberg nummer zes. Deze week gaan we tekenen bij de makelaar, een spannend moment. Pas volgend jaar is ons huis klaar en kunnen we gaan verhuizen. Nog even geduld, dus. Jammer dat de verkoop van de huizen wat achterblijft. In de straat waar wij gaan wonen zijn nu drie huizen verkocht, dus kan het blok van zes huizen waar wij gaan wonen gebouwd worden. Maar veel geplande projecten kunnen nog niet van start gaan omdat er nog onvoldoende van verkocht is. Dat heeft natuurlijk te maken met de economische situatie waarin we ons nu bevinden. We hopen wel dat de verkoop nog wat aan zal trekken. Maar aan de andere kant; het heeft misschien ook wel wat als we daar een poosje met drie gezinnen wonen. Dat zal wel een bijzondere band scheppen. Het lijkt een beetje op pionieren, zoals de eerste bewoners van Biddinghuizen ook deden.

De kinderen zullen zich vast uitstekend gaan vermaken in de Graafschap. Veel ruimte, veel zand om te spelen. Wat wil een kind nog liever? Wat ik wel hoop is dat er een veilige gelegenheid komt om de Oldebroekerweg over te steken. Maar ik neem aan dat de gemeente Dronten daar goed over nagedacht heeft. De kinderen moeten toch elke dag naar school en dus een paar keer per dag de oversteek maken. Er zal in elk geval langzamer gereden moeten worden om de veiligheid van overstekende kinderen te waarborgen. Een fietstunnel zou helemaal een goede oplossing zijn.

Zelf heb ik vroeger op de Akkerwinde gezeten. Ik bewaar daar alleen maar goede herinneringen aan. De sfeer op de school was heel ongedwongen en tolerant. Misschien komt het door de combinatie van verschillende culturen en veel vrijheid. Niemand werd daar raar aangekeken omdat hij anders was. En dat is goed. Als meesters herinner ik me Anne de Haan en Hans Dijkman nog goed. Het was heel leuk bij hen in de klas. En natuurlijk de blokfluitles van meester Dobma!

Als opvoeder neem ik niet echt iemand die mij als kind mede opgevoed heeft als voorbeeld. Ik doe het op mijn eigen manier. Op mijn werk heb ik de touwtjes wat strakker in handen en is het wat gestructureerder dan thuis, waar de teugels wat losser zijn. Dat moet wel, want thuis zorg ik voor drie kinderen en op mijn werk voor tien. Maar er is altijd ruimte en tijd voor persoonlijke aandacht. Kinderen zijn fantastisch! Ze zeggen wel eens dat je trouwdag de mooiste dag van je leven is. Mijn trouwdag, nu een jaar geleden, was inderdaad fantastisch. Maar de mooiste dagen van mijn leven, dat zijn voor mij de dagen dat mijn kinderen geboren zijn.
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat