Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Herma Loohuis

Cindy van het Ende - Een voor allen, allen voor een

30-7-2011


Cindy komt de laatste jaren vaak in het nieuws: in de kranten, op de tv en ze houdt een website bij. Maar niet voor zichzelf, want ze is de moeder van Jelte Stronkhorst. En zijn geschiedenis kennen we allemaal. Maar wie is Cindy, behalve de moeder van Jelte? Dat gaan we nu lezen. Ze is getrouwd met Jan Stronkhorst en heeft drie kinderen: Jelte, Emma en Hessel. Ze woont sinds 1997 in Biddinghuizen.

Ik ben opgegroeid in Oldebroek als oudste in een gezin met 3 kinderen.
Mijn broertje werd geboren toen ik vijf jaar was en kreeg tot mijn grote blijdschap op mijn vijftiende ook nog een zusje!
Ik ging in Oldebroek naar de lagere school, maar dat was een verschrikkelijke tijd; ik werd veel gepest en heb er slechte herinneringen aan. Gelukkig veranderde dat compleet, toen ik naar de MAVO in Elburg ging: wat een leuke klas en wat een leuke school! Ik heb er vier jaar lang genoten, leuke vriendinnen, leuke vrienden!
Na de MAVO wist ik niet goed wat ik wilde, dus heb ik een tijdje in een winkel gewerkt. Toch bleef het kriebelen, ik wilde graag weer leren en dat ging me ook vrij makkelijk af. Dus toen ben ik begonnen aan de opleiding voor ziekenverzorgende. Hierbij kreeg ik een baan in verpleeghuis "het Zonnehuis" in Zwolle. Ook deze opleiding was erg leuk. Wij hadden weer een erg gezellige klas en ook het werk was erg interessant en mooi om te doen. Ik heb op bijna alle afdelingen gewerkt en heel veel kennis opgedaan, waaronder ook de fysiotherapie en de dagbehandeling, waar ik nu met Jelte natuurlijk heel veel aan heb.
Ondertussen had ik Jan leren kennen en zijn we in 1997 gaan samenwonen aan de Ellerweg, een heerlijke plek. Vanaf het eerste moment was ik verknocht aan mijn "polderplek", het voelde gelijk als thuis. In 1999 kregen we onze dochter, Emma, in 2001 onze zoon Jelte en in 2003 werd op vaderdag ons jongste kereltje Hessel geboren. Een heerlijk gezin, de kinderen groeiden heerlijk op bij ons op de boerderij. Jan heeft zijn eigen bedrijf in de verhuur en montage van buizen en pompen. Ik had mijn werk bij het Zonnehuis en dan hadden we ook nog pekingeenden, die we elke zes weken moesten afleveren. Gelukkig wilden de oma's oppassen als ik moest werken; dat was een hele geruststelling.
Bij elkaar werd dit wel veel met drie opgroeiende kinderen, vooral omdat Jan altijd volop in het werk zat, dus toen Hessel drie jaar was, ben ik gestopt bij het Zonnehuis. Ondertussen had ik ook de fotovakschool gedaan, dus kon ik me nog regelmatig uitleven met een leuke fotoklus. Later zijn we ook gestopt met de pekingeenden. We hebben het goed aan de Ellerweg, het was en is bij ons altijd de zoete inval, altijd de buurkinderen over de vloer en altijd warm en gezellig, zo heb ik het graag, een huis vol kinderen en de kachel aan!
In september 2009 veranderde ons leven drastisch: onze Jelte liep bij zware mishandeling ernstig hersenletsel op en vanaf die dag is het voor ons een gevecht geworden om het voor ons mannetje en voor de rest van ons gezin weer een beetje leefbaar te maken. We hebben heel erg veel meegemaakt en zijn net terug vanuit Amerika, waar we elf maanden therapie hebben gevolgd met Jelte. Helaas zijn we er nog lang niet. Jelte is nog ernstig gehandicapt, maar we blijven vechten voor een betere toekomst voor Jelte en de rest van ons gezin.
Vooral in de periode in Amerika merkte ik hoeveel ik het miste om lekker om je huis te kunnen lopen en van die prachtige polder te genieten! Gelukkig hielden mijn vriendinnen Nelleke en Jose me een beetje op de hoogte en stuurden af en toe mooie winterpolderfoto’s door. Dat is even wat anders dan 35 graden in Florida!
En daar fietste ik dan gisteravond, na 11 maanden weer over onze Ellerweg; Jelte in de rolstoelfiets, Emma met Doortje de pony, Hessel op de fiets, samen met mijn vriendin Hanneke en de rest van de buurkinderen achter ons aan en toen voelde ik me weer helemaal thuis!

Biddinghuizen is voor mij:
Een voor allen, allen voor een,
Mijn thuis, mijn vriendinnen, waar ik altijd bij terecht kan, wonen hier en de geweldige steun die we kregen van onze dorpsgenoten heeft diepe indruk op ons gemaakt. Biddinghuizen is top!

Zie je het wel zitten om je verhaal ook in de Biddinghuizen Actueel terug te lezen, mail dan naar hermaloohuis@chello.nl
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat