Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Herma Loohuis

Sieberen Sybesma - Ondernemend en muzikaal

16-7-2011


Sieberen Sybesma is geboren in het ziekenhuis in Kampen in 1976, als jongste in het gezin Sybesma van vijf kinderen, later zes, toen de pleegzoon in huis kwam. De oorsprong van hen ligt in Friesland. Behalve de dagen in het ziekenhuis, heeft hij altijd in Biddinghuizen gewoond. We kennen hem goed van BHZNet.nl en de band Zeldzaam.

Mijn basisschooltijd heb ik doorgebracht op twee scholen die niet meer bestaan. Kleuterschool “De Karekiet” stond op het grasveld aan de Weidehof. Dat was makkelijk, want die stond maar vijftig meter van ons huis. We konden dus eigenlijk direct alleen naar school lopen, omdat er geen straat overgestoken hoefde te worden. Daarna ging ik naar “De Rank”. Dit gebouw bestaat nog, de naam echter niet meer. Door de fusie met ‘t Klimop heten ze nu “De Tamarisk”.
Iets wat de oudere mensen in Biddinghuizen zich misschien kunnen herinneren: je was vóór “De Rank” of vóór “’t Klimop”. Bij de reünie was een bandje en een tent op het grasveld. Toen de band ophield met spelen, gingen Ane en ik een beetje zingen: Heja, de Rank...Dat werd door heel veel Rankers meegezongen, Helaas voor de Klimoppers waren er meer Rankers. Het lied eindigde, toen wat Klimoppers er tegenin wilden zingen, al gauw in: ‘Klimop, donder op’.

Ik ben in Harderwijk naar het Nassau Veluwe College geweest. Daar heb ik de VWO in zeven jaar gedaan. Op de lagere school haalde ik goede cijfers en was fanatiek. Van mijn eerste onvoldoende baalde ik flink, maar daarna kwam ik erachter dat een slecht cijfer niet meteen erg is. Je kon het immers toch compenseren met andere resultaten. Vooral bij talen was een zesje genoeg. Uiteindelijk strandde die mentaliteit, dus bleef ik in het vijfde jaar toch zitten. Het maakte het laatste jaar wel makkelijker en ik slaagde met goede cijfers.

Na een jaar op de HEAO te hebben gezeten, kwam ik erachter dat ik beter tot mijn recht kwam op een kleinere school met meer persoonlijke belangstelling. De opleiding Organisatie en Informatica (O&I) leek me wel wat. Dat was een schot in de roos. De HEAO was veel te groot. Ik kwam heel vaak niet, en niemand die zich dat aantrok. Bij de O&I waren er maar vier eerste klassen, het was veel kleinschaliger. Dan vond ik fijner. O&I bestond eigenlijk uit drie takken. Naast Organisatie (hoe zitten bedrijven in elkaar) en Informatie (hoe kun je informatie verzamelen en verwerken) was er Persoonlijke ontwikkeling - dat vond ik echt super. Door te kijken naar jezelf en je verbeterpunten, werd je onbewust ook beter klaargestoomd voor het bedrijfsleven. Tegenwoordig kennen veel opleidingen deze tak; toen was onze opleiding daar vrij uniek in. Het duurde niet lang of informatica was een kunstje voor me. Een jaar op de universiteit in Tilburg, waar ik bestuurlijke informatiekunde studeerde, heeft me veel profijt opgeleverd in mijn werk van nu. Het was ook meer economisch gericht.

Tegenwoordig bouw ik software en websites. Ik lever maatwerk, verwerk de wensen in een programma en geef mensen advies hoe ze zo efficiënt mogelijk kunnen werken. Het moeilijke daaraan is dat ik soms complexe dingen krijg. Aan de andere kant is dat juist ook de uitdaging. En ik doe alles alleen, dus ja. Maar voor personeel heb ik vooralsnog geen ruimte. Het werk voor BHZNet doe ik alweer meer dan tien jaar samen met Ane. Dat is allemaal vrijwillig.

Muziek is mijn andere ding. Mijn hobby. Als puber zat ik al in een bandje. Mijn moeder zong bij een koor. Sinds mijn twaalfde stond er een orgel in huis, waar ik op begon te pingelen. Niet lang daarna kwam ik in de gelegenheid om op een keyboard te spelen van een vriendje op vakantie, waarna ik er zelf ook één kocht. De gitaar van mijn zus Tineke was ook niet meer veilig in mijn buurt. Ik leerde het mezelf allemaal aan. Harm en Ane hadden een radio zender, en Ane bracht zo mij met hem en Pieter Leendertse in contact. Ik mocht ook mee spelen. We begonnen serieuzer te oefenen. Eerst in huiskamers en later bij Harm op een slaapkamer. Een tijdje later kwam Jelle erbij, hij zong en schreef eigen liedjes, ik speelde op een keyboard en later op gitaar mee. Zeldzaam werd geboren. Toen konden we bij de Gouden Ploeg oefenen. Daar leerden we Ronald kennen, die kon trommelen.

We gaan van project naar project. Afgelopen maart hebben we een theaterconcert gegeven in de Meerpaal. Dat hebben we een half jaar van tevoren uitgedacht. Intussen tekenden we een contract met Dorpsbelangen: we mochten op Koninginnedag 2 ½ uur spelen. Prachtig! En nu oefenen we twee keer in de week voor de Meerpaaldagen. Dat is heel gaaf. We zijn de hoofdact samen met een coverband en spelen drie keer op de zaterdagavond. De Meerpaaldagen worden voor de twintigste keer gehouden. Oh, en op 30 september spelen we in het theater van Kampen. We brengen hetzelfde programma als in de Meerpaal. Van jong tot oud gaat dit leuk vinden. Wij bestaan al dertien jaar. Ik ben daar heel trots op.

Biddinghuizen voor Sieberen:
Ik ben hier geboren en getogen, ik heb hier bijna alles; vrienden, hobby’s, werk en familie. Voor dingen die ik hier niet heb, zoals het uitgaansleven, theater of concerten, moet ik de deur uit. Dat vind ik geen probleem. Het grote verschil met een stad: we kennen zoveel mensen. 50 Jaar Biddinghuizen komt eraan. Met het veertigjarig bestaan heb ik volop in de organisatie gezeten – iets wat ik iedereen zou aanraden. Bij zulke evenementen komen ineens alle bekende dorpsgezichten in beeld, je ziet ze allemaal terug, er is saamhorigheid, dat maakt dit dorp zo mooi.

Wil je jezelf ook bekender maken in ons mooie dorp, mail dan naar hermaloohuis@chello.nl
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat