Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Herma Loohuis

Harry van der Ree - Alle dagen in de patatzaak aan de Haven te vinden

24-11-2012


Hij woont samen met Alke in Swifterbant, maar is alle dagen, het hele jaar door, in Biddinghuizen. Velen zullen hem tegenkomen bij het halen van een patatje bij de haven. Hij heeft twee zoons van vijfentwintig en dertig jaar oud, die in Venlo en in Swifterbant wonen. De kinderen hebben in de eerste instantie samen het glazenwasbedrijf overgenomen, dat hij was begonnen. Nu heeft een van de zoons een andere baan en runt zoon nummer twee het bedrijf met zijn vrouw. Harry is al opa van twee kleinkinderen. Hij is Zeist geboren; in een gezin met vijf kinderen en is hij de een na jongste.

Ik heb de Lagere zeevaartschool in Amsterdam doorlopen en ben met zeventien jaar gaan varen. We voeren om Europa heen. Ik leerde snel van de volwassen matrozen, vooral als we aan wal gingen. Na anderhalf jaar was het wel genoeg geweest. Bij thuiskomst leken mijn vrienden stukken jonger. Ik was negentien en moest in dienst in Roosendaal. Ik kwam wonderlijk genoeg niet bij de marine, maar bij de commando’s. Daar breken ze je geestelijk af en bouwen je daarna weer op. Je wordt getraind in gehoorzaamheid, daar discipline van levensbelang is. Als commando word je achter de vijandelijke linie gedropt, verkent de omgeving en seint de vijandelijke bewegingen door. De opleiding was leuk en duurde achttien maanden. We moesten parachutespringen, skiën, stormbanen en derg. Ik ben nooit uitgezonden geweest. Libanon was gelukkig net voor mijn tijd.

Na mijn diensttijd kwam ik mijn eerste vrouw tegen. Ik was op dat moment kok in een bejaardentehuis. Soms zong ik voor ze en trad op. Ik was eenentwintig, toen mijn vriendin zwanger werd en we gingen trouwen. Dit ging helaas niet lang goed. Na anderhalf jaar ben ik alleen verder gegaan. Ik haalde mijn tienerjaren in en ging lekker feesten als vrijgezel in Zeist. Ik was barkeeper in diverse cafés. Ik verdiende bakken met geld. De Amerikaanse soldaten die in Den Dolder gelegerd waren, kwamen een biertje halen en betaalden met dollars: maar dan wel een dollar tegen een gulden, terwijl de dollar fl 2,50 waard was.

Ik ontmoette mijn tweede vrouw, toen ik vijfentwintig was en werd vertegenwoordiger in luxe bijouterieën. Ik kreeg mijn tweede zoon. Na een jaar of vier stopte ik met het werk en ging weer in de Horeca, dat bleef trekken. Ik werkte in twee verschillende bars in den Dolder. Dat bleek niet zo heel goed voor mijn huwelijk te werken. We gingen scheiden, probeerden het toch weer een keer opnieuw en verhuisden naar Swifterbant, omdat ik ging werken in een meubelfabriekje in Lelystad. Ik stapte er op een dag naar binnen, vroeg om een baan en kreeg een rondleiding. Ik zag dat ik hier iets kon betekenen. Binnen no time werd ik bedrijfsleider en heb dat een jaar of tien gedaan. Helaas ging de baas niet met de tijd mee en kon ik niet verder. Ik verliet het bedrijf, werd marktkoopman en verkocht van alles. Maar dat is in de winter wel een heel koud baantje. Ik ging weer de horeca in. Dit keer in Biddinghuizen: eerst bij Timmetje en Anja. Hier heb ik veel mensen leren kennen. Toen Tim vertrok, ben ik meegegaan met Ron en zijn partner Bert naar Swifterbant “de Buurvrouw’.

Ik begon een glazenwasbedrijf Mijn werkterrein was gemeente Dronten. Op een dag kwam ik in contact met de Snackbar Big Feet uit Dronten. Ik deed de glazenwas zaak toen naar mijn zoons, die dus nu geleid wordt door mijn oudste zoon en zijn vrouw. Ondertussen was ik gescheiden. Mijn vriendin nam de zaak van Big Feet in Dronten voor haar rekening en werkt daar nu. Ik heb op 1 oktober 2012 “de Tussenstop” bij de haven in Biddinghuizen overgenomen en dat bevalt me prima.

Biddinghuizen voor Harry: Ik zie veel vrachtwagenchauffeurs, dorpsmensen en bootmensen,  Het dorp Biddinghuizen loopt als een rode draad door mijn leven. Ik ontmoet er gezellige mensen.

Woont u al heel lang in Biddinghuizen? We lezen graag uw verhaal hier. Bel naar 0321-333349 of mail naar hermaloohuis@kpnmail.nl
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat