Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Herma Loohuis

Herman Spanjaard - Kent iedereen van zijn eigen leeftijd in dit dorp

20-8-2011


Midden op de dag kom ik tijdens het grasmaaien aan het praten met mijn overbuurvrouw Joyce. Hé, ken jij nog iemand die in dorpsgenoten wil? Oh ja, mijn vriend wel. En daar zat ie toen aan vast. Herman Spanjaard is geboren in Enschede in 1980 als eerste kind. Acht en half jaar later kreeg hij een broertje, Bert. Voor de geboorte van hem woonden ze bij de Roomweg naast de vuurwerkfabriek. Op zaterdag 13 mei 2000 ontplofte die vuurwerkfabriek en daarbij ook het huis waar ze eerder in woonden.

Als kind was ik altijd buiten aan het voetballen. Ik had niet de illusie dat ik bij FC Twente zou gaan horen., hoor. De jongen die woonde bij de vuurwerkfabriek had alles wat ik niet had; een crossbrommertje en natuurlijk vuurwerk, het hele jaar door. We mochten ook kijken bij het testen. Ik woonde in de buurt bij ietwat rijkere jongens,.ZIj hadden alles iets eerder dan ik. Dus ik was vaak bij anderen thuis.

Met mijn veertiende kwam ik aan de Lucernehof wonen. We wachtten driekwart jaar op het huis aan de Parksingel, dat gereed was in 1995. Het winkelcentrum in Dronten was net zo groot als het wijkcentrum bij ons in Stadsveld in Enschede. Mijn moeder zei wel eens als we in Dronten waren: ga gezellig het dorpscentrum in. Ik was dan met vijf minuten weer terug. Wat een ellende, zeg. Zo klein! Maar dat wende wel snel. Eenmaal aan de parksingel hielp ik mijn vader met vijvers uit te graven. Daar kon ik me uitleven met vrienden. Ik was veel te vinden op de Voor. Daar liepen altijd wel mensen rond, waar ik graag mee om ging. Op vrijdag gingen we naar het Koetshuis. Daar ontmoette ik Joyce, mijn huidige vriendin. Ik was al tijden verliefd op haar, maar zij zag het niet. Totdat een man ons bij elkaar bracht en zei: ‘Ik word er ziek van dat jullie steeds om elkaar heen draaien.’ Na zeven maanden woonden we samen in Dronten. Om na vijf jaar weer terug te keren naar het ouderlijke huis van mij. Mijn ouders waren ondertussen verhuisd naar Lelystad.

Ik zat op het Copernicus (het huidige Almere college). Later kwamen Joyce en ik erachter dat we in hetzelfde jaar hadden gezeten en ook in hetzelfde jaar zijn geslaagd. We zagen onze portretten in hetzelfde examen jaarboek . We hadden elkaar nooit gezien of gesproken op school. Na het Copernicus ben ik naar het ROC in Lelystad gegaan om bouwkunde te studeren. Ik studeerde één dag in de week en werkte vier dagen bij kleine bedrijven hier in de buurt zoals Hedi en Van der Heijkant. Nu werk ik al dertien jaar bij de BAM. Een heel groot bedrijf met alles wat met de bouw te maken heeft. Het is het grootste bedrijf in de bouw van Nederland. Ik werk voor de regio Amsterdam en werk daar ook vaak . Ik zit nu in Ijburg. Om file te vermijden rijden we al om half zes ‘smorgens weg. Ik rij met vier mensen uit deze regio. In Assen bouwden we een groot winkelcentrum . We bouwen alleen maar groot: projecten van niet minder dan tien miljoen. Onze regio moet 55 miljoen euro omzet draaien per jaar.
Door Joyce ben ik in contact gekomen met Mirliton. Het is een groot schoonmaakbedrijf. Iedereen heeft vast de auto wel eens zien rijden of er op een of andere manier mee te maken gehad. Ik begon twaalf jaar terug met het helpen van kleine klusjes in kleine pandje. Geleidelijk aan kreeg ik steeds meer verantwoordelijkheden. Ik werk nu mee op beurzen en doe eigenlijk van alles. Er zijn 139 mensen in dienst.

Biddinghuizen voor Herman
Ik woon hier goed, rustig, IK vind het wel jammer dat er voor de jeugd nu geen soos meer is. Daar hebben wij heel veel plezier aan beleefd.

Wil je je verhaal ook vertellen, mail dan naar hermadamhuis@hotmail.com
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat