Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Herma Loohuis

Hans Hulst - Een gepassioneerd motorrijder

20-4-2013


Hans Hulst is voor vele judoka’s een bekend gezicht. Jarenlang heeft hij de judoclub in goede banen geleid. Ook zijn kinderen Jessica, Angela en Danny zijn lang judoka geweest en niet onverdienstelijk. Hans is getrouwd met Jetty. Nadat een ongeluk hem parten ging spelen in zijn dagelijks werk is hij begonnen met een borduurservice bedrijf. Na tweeëndertig jaar hier te hebben gewoond, is hij verkast naar Duitsland, vlak over de grens, van waaruit hij nog steeds mensen hier voorziet van kleding en borduursels.

Ik ben geboren in Nootdorp onder de rook van Den Haag en kom uit een gezin als oudste van zes kinderen. Na de horecavakschool heb ik alle vestigingsdiploma’s behaald en ben jaren als Chef-kok actief geweest. Ik heb zeventien jaar  in Zwitserland gewerkt, waar onze zoon Danny is geboren. Mijn vrouw heb ik ontmoet toen ik als Chef-kok werkzaam was in restaurant de jachthaven in Elburg.

Waarom emigreren naar het buitenland als je al zo lang prettig in een rustig dorpje woont, zullen velen zich afvragen? Welnu, grotere panden zijn over de grens gewoon goedkoper!De tweede reden waarom we toch zijn vertrokken is,  omdat mijn hobby “motoren” dusdanige vormen had aangenomen dat ik chronisch plek te kort had. Deze twee zaken bij elkaar opgeteld deed ons  besluiten eens over de grens te gaan kijken. We wonen nu zo’n 140 km vanaf Biddinghuizen. Elke maandagavond komen we naar Biddinghuizen om op te passen op onze klein kindertjes van onze jongste dochter Jessica. Zo houden we contact met de kleinkinderen en met Biddinghuizen.

Uiteindelijk hebben we hier in Duitsland een voor ons prachtig huis gevonden, heel erg groot, een woning voor twee families. Danny gaat, als alles klaar is, het bovenste gedeelte bewonen.  Het totale object wat wij nu hebben is 7350 m2 groot. Wij hebben hier ons plekje wel gevonden. We zijn enorm goed opgenomen door de “Duitsers”. Ze zijn zeer behulpzaam, vriendelijk en houden wel van een feestje. Deze stap hadden we vijfentwintig jaar eerder moeten zetten. We wonen nu heerlijk landelijk en willen hier niet meer weg. Zeg nooit, nooit, want toen we de woning aan de Waterkant kochten, zei ik: ‘Dit is mijn laatste huis’, en toch liep het anders.

Ons borduurbedrijf Flevo-Borduurservice heet nu Stickerei Emsland, en we zijn een volledig Duits bedrijf. Ik ben nu samen met mijn zoon een stal aan het verbouwen om daar een grote borduurstudio in te maken. Dan hebben we toch datgene, waar we zo naar verlangd hebben. Gelukkig weten onze klanten uit Nederland ons nog steeds te vinden en die bedienen we gewoon met de alom bekende service en kwaliteit.

Al die tijd dat wij in Biddinghuizen hebben gewoond, hebben we dat met heel veel plezier gedaan. In die periode hebben we drie prachtige kinderen gekregen, Angela in 1982, Jessica in 1983 en Danny in 1987. De twee dochters zijn inmiddels getrouwd en hebben beide twee kinderen. Danny is zoekende. Angela woont in Brabant met haar familie en Jessica woont in Biddinghuizen. Danny is met ons mee gegaan naar Duitsland en heeft het ook bijzonder goed naar zijn zin. Het grappige is dat hij bij de “Schützenverein” in 2012 al “Schützenmeister” is geworden. Het was voor mij als enige van ons drie toch de grootste stap om Biddinghuizen te gaan verlaten. Ze zeggen wel eens: een oude boom moet je niet verplanten, want dan gaat ie dood. Dat geldt in zekere zin ook voor mijJ! Maar nu we hier gesetteld zijn, is het hier prima vertoeven. We houden gelukkig contact met Biddinghuizen  en zijn er zo goed als wekelijks. Mijn vrouw gaat elke dinsdag naar schilderles in het Koetshuis, dat kunnen we prima combineren met het oppassen.

Biddinghuizen voor Hans Hulst:
Lekker een chineesje halen in een prachtig lekker rustig dorpje. Wij voelden ons altijd zeer veilig in Biddinghuizen en hopen dat het een veilig dorp blijft. Tweeëndertig jaar Biddinghuizen was voor ons iets wat we nooit hadden willen missen. Het is nu natuurlijk allemaal anders als toen we kwamen, maar voor ons is Biddinghuizen een topdorpje. En een beetje missen doe ik het  soms ook nog wel.

Wil je ook je verhaal doen? Mail naar hermaloohuis@gmail.nl We doen het samen!
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat