Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Herma Loohuis

Erica Greenen - Carnaval

20-3-2010


Ze is geboren in Asten (Noordoost Brabant) als een van tien kinderen en woont al sinds 1999 aan de Professor Zuurlaan, samen met Olaf Schrama en hun dochter van 8, Tessa. Vooral in het voorjaar is het echt genieten, zo midden in de polder met een eigen zwembad in de tuin!

Ik heb Olaf leren kennen met carnaval. Hij was er met zijn basketbalteam om eens echt uit zijn bol te gaan. Toen ik hem leerde kennen had ik niet in de gaten dat hij, zoals een echte basketballer hoort te zijn, heel lang was en ik ben vrij klein. Kwam dat nu, doordat hij tegen de muur leunde of had het een andere oorzaak? Het bleek in ieder geval wel handig, want hij kon me de volgende avonden overal terug vinden, ook al had ik steeds andere kleding aan. Na een tijd verkering vroeg hij me of ik naar de polder wilde komen. Het heen en weer reizen van Amsterdam naar Brabant viel hem bar tegen. Het huis van Olafs broer stond leeg. Ik dacht op een boerderij terecht te komen, zoals ik ook gewend was in Brabant. Daar woonde ik eerst in een langgevelboerderij (Brabants), daarna in een krukboerderij (Drents). Maar jeetje, het bleek een bungalow te zijn. En wat vlak zeg, wat onaantrekkelijk. Ik heb minstens twee jaar moeten wennen aan de polder. De mentaliteit is hier zo anders. Ik ben gewend dat mensen zomaar binnenlopen om koffie te drinken, na het werk naar de kroeg en samen wat drinken. Overal zie je terrasjes. Zo gauw het zonnetje schijnt, zit iedereen buiten. Terrasjes zijn hier een zeldzaamheid; zie de terrasjes in Dronten, dat grote lege plein!! Zo intriest, vooral in de regen. Geen leuke eetcafeetjes of bruine kroegen! Ik snap het wel, de polder is nog zo jong in vergelijking met Brabant. Als de bomen er komen, is het al beter.
Ik kook heel graag, heb dan ook een mega fornuis met vier ovens. Ik kom uit een groot, Indisch gezin, We komen vaak bij elkaar, mijn familie blijft kamperen of slapen hier en we maken er een groot feest van. Eens in de twee jaar organiseren we een groot feest, waarop iedereen kookt. Als traditie eten we altijd samen saté; zonder saté geen verjaardag. Ook de vijf jongens hebben dat van mijn moeder geleerd. Mijn moeder wilde dat we allen zelfstandig zouden worden. Het gerecht Redang heb ik ook geleerd te maken. Ik maak het niet zo vaak, want het is een hoop geklieder, maar is heel lekker. Het is zo’n lekker rundvleesgerecht, dat minstens acht uur suddert, ingekapseld in kokos.
In Brabant werkte ik als maatschappelijk werkster voor Multi problemen gezinnen. Iedereen kan hulp aanvragen. Daarna werkte ik zeven jaar bij Bureau Jeugdzorg in Lelystad. Het doel daar is om de probleemjeugd een doel te geven en te helpen hun draai te vinden door ze te laten sporten, weer naar school te krijgen en in contact met de familie te brengen. De familie krijgt alle steun van de jeugdzorg. De kinderen worden aangemeld door de huisarts of school. Nu werk ik als gezinsvoogd in Harderwijk. De kinderen worden aangemeld bij Algemeen Meldpunt Kindermishandeling (AMK). Z e komen voor de raad van Kinderbescherming, waarna een grondig onderzoek wordt gestart. De kinderen worden onder toezicht gesteld of de ouders werken mee aan het helpen van de kinderen met behulp van de vrijwillige jeugdhulpverlening (In Lelystad heet dat nu “Toegang”). Ik ben een gezinsvoogd en heb kinderen onder mijn hoede, die gedwongen onder toezicht zijn geplaatst. Dit kun je niet zonder Universitaire of HBO opleiding (Er zijn geluiden dat iedereen dit kan)

Wat betekent Biddinghuizen voor jou?
Stukje saamhorigheid, opknappen van het dorp heeft het aangezicht veranderd en dat is een goede zaak. Wat ik heel leuk vind, is Biddinghuizen met de grote tent in het midden en lekkere bedrijvigheid er omheen. Dat zou wat mij betreft veel vaker mogen. Ook het samen zingen met Maris Sonoris met de kerst is heel leuk. Net als Koninginnedag; dat maakt dat mensen van het dorp genieten.
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat