Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Herma Loohuis

Gretha Woudstra - Gretha Woudstra geniet van het verenigingsleven

3-12-2011


43 jaar geleden is Gretha geboren in Berlikum in Friesland als tweede in een gezin van drie kinderen. Ze heeft haar hele jeugd In Berlikum doorgebracht en denkt daar nog altijd met een goed gevoel aan terug. Haar hele familie woont er en om de drie jaar feest ze volop mee op het Dorpsfeest .Ze is getrouwd met Douwe, die ze ontmoet heeft in de plaatselijke disco in Berlikum. Samen met Douwe heeft ze twee zoons: Sipke (18) en Marten (16).

Na mijn MAVO ben ik op mijn achttiende jaar begonnen aan mijn opleiding tot ziekenverzorgende in het verpleeghuis Hillema State in Bergum (tegenwoordig heet het Berghiem). Nou, dat was een hele beleving voor een achttienjarige, want het was daar een heel ouderwetse boel. We moesten verplicht intern wonen in het zusterhuis, dat aan de buitenkant meer weg had van een gevangenis. Het lag dertig kilometer van mijn ouderlijk huis. Desondanks was ik alleen op mijn vrije dagen thuis. Ik had al verkering met Douwe, die mocht wel op bezoek komen, maar niet blijven slapen. Er zijn voor die tijd heel wat vriendjes over het balkon ontsnapt. We hadden een vooropleiding van zeven maanden, deze heb ik gevolgd in Drachten. Daarna leerde ik twee jaar lang de praktijk in het verpleegtehuis en had één keer in de maand een schoolweek. Ook waren de witte hoofdkapjes net afgeschaft, terwijl ze in de rest van Nederland al lang niet meer werden gedragen. En dan die panty’s onder je uniform! Je hoefde het niet in je hoofd te halen zonder panty’s te komen, nee…wanneer de R in de maand was moest je ze aan. En het uniform zelf, dat bestond nog uit een degelijke jurk met puntkraagje. Ondanks alles kan ik terug kijken op een mooie tijd. In 1990 kreeg ik daar een fulltimebaan en heb er tot 1993 gewerkt. In dat jaar zijn Douwe, Sipke en ik verhuisd naar Nunspeet, omdat Douwe een baan kreeg bij bouwbedrijf Heilijgers in Amersfoort, hier werkt hij nu nog steeds. In Nunspeet hebben we een jaar gewoond, we konden daar particulier een huisje huren. Daarna kwamen we in Biddinghuizen wonen. Marten, onze tweede zoon werd hier geboren. We wonen hier nu al weer zeventien jaar. Zes jaar geleden zijn we binnen Biddinghuizen gaan verhuizen en hebben nu onze ``Plek`` gevonden.

In 2000 ben ik begonnen als ziekenverzorgende bij thuiszorg Icare en daar werk ik nu nog met heel veel plezier. Maar naast mijn werk heb ik nog verschillende hobby’s. Samen met Rolande fiets ik op de country-cross fiets door de polder. Als ik tijd heb, schilder ik graag.

Ik ben met aquarel schilderen begonnen bij Hanna Kok, toen Marten twee jaar was, dus 14 jaar geleden. Dat was voor mij een uitje, omdat ik nog niet werkte. Dit heb ik een paar jaar gedaan. Na een korte onderbreking heb ik een aantal jaren terug het schilderen weer opgepakt, maar ben toen acrylverftechniek gaan leren bij Marianne Brooijman in de Voorhof. We werkten vanuit ons gevoel: vrije expressie. Ik heb er heel veel geleerd en paste dat thuis ook toe. Een keer in de zoveel tijd hadden we een expositie in de Voorhof en ook hebben ze in het Colombinehuis gehangen.
Vorig jaar ben ik lid geworden van onze Toneel vereniging Altobi. Het is een heel gezellige groep mensen die elke woensdagavond zich in het zweet werkt om aan het einde van het seizoen weer een mooie uitvoering ten tonele te brengen. Momenteel heeft Altobi vierentwintig leden en het groeit nog steeds. Ik regel samen met Hanneke de zaken achter het toneel. We verzorgen de kleding, maken er een geheel van en gaan op zoek naar de attributen voor op toneel. Het decor bouwen is een ander onderdeel, dat wordt voor ons gedaan. Er spelen ongeveer dertien mensen echt het toneel, maar het hangt per stuk af hoeveel actief zijn. Naast degene die toneel spelen zijn er nog veel mensen bezig om er elk jaar toch weer een mooie voorstelling van te maken. Ik doe dit met heel veel plezier, voel me het prettigst achter de schermen. Misschien verandert dit nog wel eens. We zijn nu weer begonnen met een nieuw stuk en dat geeft mij weer genoeg uitdaging om er mee aan de slag te gaan.
Ooit ga ik weer pianospelen. Dat kriebelt nog steeds. Vroeger heb ik negen jaar orgelles gehad ,wie weet pak ik dit zo weer op.

Biddinghuizen voor Gretha: Ik heb zolang ik hier woon gezien dat bepaalde verenigingen zich zo hebben ontwikkeld: Kijk naar de Scouting, die nu een eigen gebouw krijgt, Altobi, die de afgelopen jaren twee avonden de zaal vol kregen, Maris Sonoris, die bijna niet meer in het Koetshuis past bij optredens. Ik woon op een prachtige plek waar ik erg van geniet.
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat