Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Herma Loohuis

Barbara Vetter - Duitse stagiaire bij het Colombinehuis, praat perfect Nederlands

17-3-2012


We ontmoette elkaar in het Colombinehuis. Barbara is hier voor haar studie en verblijft in de vakantiewoning van hun gezin. Zij komen al jaren in Biddinghuizen vakantie vieren en verblijven dan op de Boschberg. Ze is nu 23 jaar en is geboren en getogen in Bottrop. Ze heeft een broer van 31 jaar, hij woont ook in Nederland en is tandarts in Zwolle, De tweede broer van 33 jaar woont in Hamburg. Hij is getrouwd en heeft een baby.

Ik ben een nakomertje en altijd een klein prinsesje geweest, terwijl ik echt niets heb met sprookjes en roze. Sprookjes vond ik niet leuk, eerder eng. Ben wel altijd heel erg verwend geweest. Mijn broers konden me niet laten huilen: ons kleintje gaat niet huilen! Ik doorliep de basis school en het gymnasium in Bottrop. In 2008 heb ik de school afgerond en ben een HBO opleiding Management in de zorg gaan volgen in Amersfoort. Toen heb ik het vakantie domicilie naar me toe getrokken en ben op de Boschberg gaan wonen.

Mijn vader gaf me een paard, toen ik elf jaar was. Het was de liefde van mijn leven. Ik ging al jaren in de vakanties hier paardrijden en toen werd de pony, waar ik zo gek op was te klein. Mijn vader vroeg de eigenaar of hij wilde uitkijken naar een pony die bij mij zou passen en of hij die mee wilde nemen. En dat werd Donna. Door de week werd de pony hier verzorgd en was ik in Duitsland op school. Ik kwam elk weekend naar de Boschberg toe. Donna was vier, was net zo groen als ik achter de oren. Die liep net als ik met lange staken beentjes. We waren beiden nog niet in balans. Eigenlijk waren we te jong voor elkaar. Mijn paard werd door mij verwend en Donna wist precies hoe ze me moest omkopen. Ik gaf haar Kellogs cornflakes en alles wat een paard niet moest hebben. Ik bakte elke verjaardag muffins voor haar. Natuurlijk werd ze hartstikke dik en kreeg er last van. Op een gegeven moment was het: Donna reed met mij en ik niet met haar. Geleidelijk aan werd dat beter, die tijd was niet gemakkelijk voor me. Nu beleef ik veel plezier aan haar. Ze is nu bijna 16 jaar en krijgt op de verjaardag worteltjes. We zijn allebei ouder en bewuster in levensstijl geworden. Dat ging niet van zelf, maar we leerden van anderen. Ze staat dichtbij me en ik zie haar nu elke dag.
Vroeger had ik contact met vrienden, die woonden op het backstage terrein van Walibi en die konden dus ook zo naar Lowlands. Ik mocht mee en daar ook slapen, in een eigen kamer, terwijl zij met velen op één kamer sliepen. Dat is een van de voordelen van het hier wonen: dichtbij de attracties, hoewel mijn vader vroeger er voor wegvluchtte met de boot, omdat het zo’n herrie is.

Vorig jaar liep ik al stage bij het Colombinehuis voor mijn derde jaar van de studie. Tussendoor ben ik hier gebleven als vrijwilliger en hielp de kinderen met paardrijden. Eerder liep ik stage bij een commercieel bedrijf. Dat was leuk, maar niet mijn hart. Als je dit huis binnenkomt, voel je meteen de warmte. Je mag hier zijn wie je bent. Als je in de zorg werkt, moet het niet alleen ziek en somber zijn, maar ook een vakantiegevoel geven. Ik weet hoe het voelt als je een beperking hebt. Ik ben diabeticus. Door een vakantie kun je beter worden en dat hoort ook bij zorg. Dit jaar werk ik hier weer, nu voor mijn afstudeeropdracht. Deze keer zit ik meer achter het bureau en leer ik van de dagelijkse gang van zaken en het management.

Biddinghuizen voor Barbara: Fijn dat het aan het water ligt. Ik heb een jaartje gesurfd, heb veel gevaren en kan lekker naar het strand toe wandelen. Ik vind het heel erg leuk dat er een Multi culti mix is; mensen komen overal vandaan. Hier heeft iedereen een eigen verhaal, vooral op de Boschberg.
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat