Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Herma Loohuis

Saar Mulder - Een vrouw die haar geluk in Biddinghuizen heeft gevonden

18-2-2012


Ze werkte in Dronten bij een kledingzaak en wil wel haar verhaal vertellen. Saar is geboren in Stedum in Groningen en heeft een broer, die tien jaar ouder is. Hij woont er nog steeds en haar moeder woont in Bedum. Haar vader is overleden, nadat zij hem twee jaar dag en nacht heeft verzorgd. Ze woont hier net en moet opnieuw beginnen. De verschillende dialecten hier verbazen haar nog steeds.

Ik heb in Stedum tot mijn negentiende gewoond. Ik deed LHNO (Lager Huishoud Nijverheids Onderwijs), daarna de Mavo. Op mijn zestiende jaar was ik met school klaar en begon aan een reeks korte baantjes: zoals Vroom en Dreesman, Shellstations, in de zorg met minder valide mensen, wat ik erg leuk vond. En toen kwam ik bij Gardo, een babyzaak in Groningen. Deze zaak zit door heel Nederland. Daar heb ik tien jaar gewerkt. Ik was getrouwd met Cor en had ondertussen drie kinderen.

Cor was bedrijfsleider bij Gardo. Voor mijn gevoel liep mijn relatie ten einde en dat was de reden dat ik ging werken bij een andere babyzaak in Delfzijl. Daar ben ik een jaar geweest, maar moest daar weg, omdat de vrouw me niet meer kon betalen. Ik ben naar meubelhalle Kolham op de weg naar Duitsland in Kolham boven in Groningen gegaan.

Na een tijdje werd mijn vader ziek. Ik gaf mijn baan op en verzorgde hem. Mijn moeder nam de verzorging ’s nachts op zich en ik overdag. Als we dit niet deden, moest hij naar een verzorgingstehuis. Dat wilde ik niet. Ik had een heel sterkte band met mijn vader en ben blij dat ik dit heb gedaan. Dit is in maart twee jaar geleden. Ik sta nog elke morgen met hem op en ‘s avonds groet ik hem.

In december heb ik afscheid genomen van Cor. In juni belde ik Frank op en deed mijn verhaal. Frank kende ik al tien jaar en was vriend aan huis. Ook hij had gewerkt bij Gardo. Frank merkte dat er iets was en vroeg verder. Dat maakte dat ik kort daarna naar hem toe ging. Dat was een verademing! We wonen sinds december 2011 samen in Biddinghuizen en het voelt super goed. Van beide kanten kunnen de kinderen goed met elkaar overweg.

De taal is altijd spannend hier. Ik spreek met een sterk Gronings accent en heb nog veel woorden in het Gronings, wat vaak veel hilariteit oplevert, zoals in het volgende verhaal over het meerkoetje. Ik wandel met Franks zoon en zeg: ‘Most is kiek’n wat un swade wotte kipp’n’. Zijn zoon kijkt me heel verbaasd aan: “Huh, wat zijn dat? Dat is niet goed, het zijn meerkoeten.’ “Nee. Waterkippen!’ Dit overkwam me ook toen ik een tijdje in Friesland woonde. Er kwam een man aan de deur en die zei: ‘Ik ben van de gemeente en ik kom nummer njoggen ophangen’ Ik antwoordde:’ik hoef geen yoghurt aan de deur’. Later belde hij weer aan en zei in het Nederlands deze keer: ‘Ik moet nummer negen ophangen.’ Een andere keer brengt een moeder haar dochtertje naar me toe. Ze zegt in het Fries: ‘ik kom om zes ure wel wiere om t kind op te hal’n.’ Ik vraag haar verbaasd: ‘Vertel eens wat ik met dat kind moet doen.’ ‘ Die gaat hier Bijatsen.’ is het antwoord. ‘Wat is dat dan?’ ‘Mijn kind wil spelen met jouw kind.’ Ohhh!! Een andere keer komt iemand hier collecteren aan de deur. Hij zegt: ‘ik kom collecteren fur bruune bensjes.’ Ik ga naar binnen en zeg tegen Cor: ‘Nou das ok wat hier. Ze collecteren hier voor bruine bonen.’ Laat het nu voor bruine kinderen zijn!

Biddinghuizen voor Saar
Ik vind het wel een heel leuk dorp, gemoedelijk, ze groeten je op straat, dat vind ik zeer belangrijk. Leuke activiteiten in het dorp. Je komt er wel gauw tussen. Je moet je wel ergens aansluiten. Nu kom ik hier in Biddinghuizen en doen mijn mond en kaken soms zeer van het spreken. Om een beetje ABN te spreken, gebruik ik hier heel andere mondspieren dan ik gewend ben met het spreken van mijn dialect. Ik hoor hier zoveel dialecten, die ik niet allemaal kan thuis brengen. Ik vind het prachtig.

Ben jij ook net hier komen wonen en wil je vertellen waar je vandaan komt en hoe het je hier bevalt, mail dan naar hermaloohuis@kpnmail.nl We doen het samen!
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat