Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Herma Loohuis

André Flantua - Ik regelde alles voor Herman

30-11-2010


André Flantua is geboren in Utrecht. Hij is de zoon van Willem Flantua en Mary van Veen. André heeft In het Colombinehuis Kirsten ontmoet. Kirsten is de dochter van Jennie en Britty Brandsma . Kirsten , toenmalig stagiaire, viel voor de charmante André die toen nog productiemanager was voor Herman van Veen. Ze hebben nu vier kinderen: Myrthe, Luna , Kjell en Fleur. André is nu, sinds 1 november 2010, directeur van het Colombinehuis Flevoland.

Ik kom uit de theaterwereld en heb een tijd in Amsterdam in theater De Brakke grond gewerkt. Daar was ik inspeciënt (geluids en licht technicus). Maar ik heb meer gedaan… Ik heb acht jaar als verkoopleider in de papierhandel gewerkt. Op een gegeven moment vroeg (de artiest) Herman van Veen of ik voor hem wilde werken. Hij is de o.a. oprichter van de Stichting Colombine, de Stichting Alfred Jodocus Kwak, de Stichting Roos en de Herman van Veen Foundation. Al deze organisaties zetten zich in voor de rechten van het Kind, door middel van kennisoverdracht en bescheiden projecten in ontwikkelingslanden en Europa.

Herman kon wel iemand gebruiken die de merchandise voor hem verzorgde tijdens en na zijn optredens. Eén jaar heb ik de verkopen gedaan, daarna breidde zich dat uit tot tourmanager. Ik regelde alles voor Herman: o.a. de hotelovernachtingen, vliegtickets, de vrachtwagens, het inhuren van medewerkers tot aan de pianostemmer. Ik zorgde dat alles voor Herman klaar lag; zijn schoenen in de kleedkamer en zijn viool op het podium, dat het publiek een goede stoel had en de musici en de crew hun natje en hun droogje kregen. Vaak stak ik Herman, die tijdens de pauze veel alleen in de kleedkamer zat te wachten een hart onder de riem; ”gaat goed joh, Herman”! Ik reed hem overal naar toe. In de auto hadden we veel tijd om alles te bespreken. Hij leerde me o.a. hoe om te gaan met alle lagen van de bevolking. Hij zat met evenveel gemak met de hoge heren aan tafel als met de boeren in uit een ver land. Hij communiceert met iedereen. Ik was freelancer. Van september tot ongeveer mei waren we op tournee. In juni, juli en augustus hielp ik als vrijwilliger mijn ouders in het Colombinehuis. Daar kon ik in het klein hetzelfde werk doen: naast de organisatie van evenementen en de welbekende benefietconcerten, zorgen dat de gasten het naar hun zin hebben.

Mary en Herman hadden vroeger een droom om ooit een jeugdherberg te bouwen. Naar aanleiding van een actie van de toenmalige Stichting Colombine t.b.v. de Daniël Den Hoedkliniek te Rotterdam, is deze droom werkelijkheid geworden. Tijdens die actie vroeg een arts, Herman naar de mogelijkheid een vakantiehuis te bouwen voor zieke kinderen. Herman had al zijn bedrijf Harlekijn Holland bv en Colombine is het vriendinnetje van Harlekijn; Ze komen voort uit de Commedia dell’Arte. Dit is een Italiaanse theatervorm. Samen hebben Mary, Herman en Willem het Colombinehuis opgericht, welke in 1997 haar deuren opende. Een paar jaar geleden heb ik, met pijn in mijn hart, de keus gemaakt te stoppen met het werken voor artiesten. Ik wilde er voor mijn gezin zijn. De eerste zwangerschap van Kirsten gaf de doorslag. Binnenkort wordt Willem 65 jaar. Toen het bestuur me vroeg om het directeurschap van hem over te nemen heb ik ja gezegd. Om ons privéhuis op het industrie terrein rendabel te kunnen maken, hebben we het bedrijfje : Kjell’s opslag opgezet. In de opslagloods verhuren we ruimten voor allerlei zaken, van inboedels tot aan de tuinmeubels die moeten overwinteren. Het is er geïsoleerd en warm.

Toen ik in 1998 in de polder kwam, vond ik de openheid van de poldermensen zo fijn. De mensen uit de polder weten van werken: no nonsens mentaliteit..Het is een dorp in ontwikkeling. Iedereen staat voor iedereen klaar als het erop aan komt. Flevoboulevard, Colombinehuis: allemaal Biddinghuizen.
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat