Home

Dorpsgenoten

Tussen 2005 en 2013 is er door diverse auteurs een rubriek geschreven voor dorpsblad Biddinghuizen Actueel: "Dorpsgenoten". Deze verschenen bovendien op de website van Dorpsbelangen Biddinghuizen en (met alleen intro) als nieuwsbericht op de nieuwswebsite BHZNet.nl.
Op deze website dorpsgenoten.biddinghuizen.org vindt u het archief van deze rubriek terug.
Heeft u vragen over de inhoud van de artikelen, neem dan contact op met Dorpsbelangen Biddinghuizen of met de redactie van nieuwswebsite BHZNet.nl.
Aan de inhoud van de artikelen kunnen geen rechten worden ontleend.

Ieder mens heeft zijn of haar eigen levensverhaal, soms indrukwekkend, soms verrassend, soms heel gewoon, maar toch altijd weer bijzonder. In de rubriek DORPSGENOTEN….wordt wekelijks een kijkje genomen in het leven van een Biddinghuizenaar.
Door Herma Loohuis

Alina Zoet - Instructeur bij Joy4life

7-12-2013


Vanaf haar achtste jaar woont ze in Elburg. Van oorsprong komt ze uit Doornspijk, waar ze in 1976 werd geboren als oudste in een gezin met drie meiden. Haar vader was bakker van beroep en daardoor zag ze hem weinig. Hij sliep overdag en werkte ’s nachts. Mijn moeder was een jonge hardwerkende huisvrouw.

In Elburg heb ik de basisschool en MAVO doorlopen en ben toen naar de MDGO in Zwolle gegaan. Daar volgde ik de Mode en Kleding Vakopleiding. In 1996 was ik twintig, had bijna mijn diploma op zak en wist niet zo goed wat ik daarna zou doen. Ik wilde verder studeren, maar het leek me ook mooi om te gaan werken en centen te verdienen, zodat ik kon sparen om een leven op te bouwen, samen met mijn vriend.  Zodoende was ik tijdens mijn examenperiode bezig met de keuringen voor de Landmacht. Ik kwam op een dag na afloop van mijn laatste keuring thuis met de kistjes in mijn hand en vertelde het mijn ouders. Ik was destijd een tenger meisje en mijn ouders dachten dat ik de militaire opleiding van drie maanden in de komende herfst niet zou volbrengen. Die gedachte werd mijn drijfveer en het lukte. In 1999 besloten mijn vriend en ik om dat jaar te gaan trouwen. Nadat alles geregeld en vastgelegd was, kreeg ik in februari te horen dat ik op vredesmissie moest naar Kosovo. Een roerige  periode brak aan met uiteindelijk een emotioneel afscheid. Niemand wist hoe lang ik weg zou blijven of wat me te wachten stond. En zo belandde ik in juni dat jaar van de ene op de andere dag in een totaal andere leefwereld. In augustus mocht ik terug naar nederland op verlof in verband met mijn bruiloft. Vanaf de dag dat ik terugkeerde in nederland was ik er met mijn gedachten totaal niet bij. Mijn lichaam was dan wel thuis, maar mijn geest was nog in Kosovo. Dankzij de foto's weet ik dat ik die dag getrouwd ben, maar zelf kan ik mij er weinig van herinneren. Na tien dagen op Nederlandse bodem mocht ik eindelijk weer terug naar mijn maatjes; wat had ik die gemist! Er volgden nog vier roerige maanden in Kosovo en in december zat onze missie erop. Het ontvangst thuis was overweldigend, maar ik voelde me heel vreemd. Ik wilde mijn verhaal vertellen, maar niemand begreep me. Ik raakte daardoor geisoleerd en kon moeilijk mijn draai vinden. Op de kazerne ging het werk gewoon door alsof ik niet weg geweest was.

In 2008 liep ik tegen een muur op, met inmiddels een gezin met twee prachtige kids van zes en drie jaar. Ik kreeg allerlei klachten die ik niet kon plaatsen. In de media werd veel gesproken over PTSS (post traumatische stress syndroom),iets waar ik mij helemaal in kon herkennen. Door de hele nasleep van de PTSS raakte ik alles kwijt wat ik had opgebouwd. Mijn huwelijk liep stuk en ik moest in 2009 weer helemaal van onderafaan alles opbouwen. Na een heftige opname van een half jaar had ik de pootjes er redelijk onder en kreeg ik een woning toegewezen. Na flink wat klussen kon ik met mijn kids een nieuwe start maken en heb nog twee jaar moeten knokken tegen de terugvallen die ik had. In 2011 kreeg ik de kans om bij Joy 4 Life te gaan werken. Ik haalde mijn papieren voor RPM-instructeur en fitnessinstructeur. Ik doe mijn werk nog steeds elke dag met ontzettend veel plezier. Er is niks mooiers dan je steentje te mogen bijdragen aan de leefkwaliteit van mensen. Ik hoop dit dan ook nog heel erg lang te mogen doen. De PTSS heb ik door hard te vechten onder controle gekregen, al blijven de kleine gebreken zo nu en dan nog wel eens opspelen. En in de liefde is het ook goed gekomen.Ik ben al bijna twee jaar gelukkig met mijn huidige vriend.

Door mijn werk vertoef ik elke dag in Biddinghuizen en voel me daardoor erg verbonden met zijn inwoners. Ik werk hier graag.
Deze verhalen worden heel graag gelezen, hoor ik van iedereen. Dat is een heel fijne gedachten en een goede drijfveer om nog lang deze interviews af te nemen. Immers, hierdoor leren we elkaar in ons dorp toch een beetje kennen. In ieder geval herkennen we soms een gezicht. Dit is ook heel fijn voor de nieuwkomers. Het is leuk om te weten waar iedereen vandaan komt, iets in een verhaal te herkennen of een stukje geschiedenis te lezen. Iedereen heeft een verhaal en is belangrijk. Laat ons mee genieten van jouw levensverhaal. Mail naar hermaloohuis@gmail.com. Ik kan ze zelf niet verzinnen :), dus heb je nodig! Er staat nu niemand op mijn lijstje.
Eerder verschenen in Dorpsgenoten:

Realisatie: Sybit - Software op Maat